เสล- คือ

• -ละ-, -ลา
  น. ภูเขา, หิน.
  ว. เต็มไปด้วยหิน. (ป.; ส. ไศล).

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสล     -ละ-, -ลา น. ภูเขา, หิน. ว. เต็มไปด้วยหิน. ( ป. ; ส. ไศล).
• สลักเสลา    -สะเหฺลา ก. สลักให้เป็นลวดลายเรียบร้อยสวยงาม เช่น เสียเวลานั่งสลักเสลาผักครึ่งวันกว่าจะได้ลงมือทำกับข้าว สลักเสลาเสาหินเป็นลายเทพนม.
• เสลด    สะเหฺลด น. เสมหะ, เมือกที่ออกจากลำคอ ทรวงอก และลำไส้. (เทียบ ส. เศฺลษฺม).
• เสลา    ๑ -ละ-, -ลา น. ภูเขา, หิน. ว. เต็มไปด้วยหิน. (ป.; ส. ไศล). ๒ -สะเหฺลา น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lagerstroemia tomentosa Presl ในวงศ์ Lythraceae ใบมีขน ดอกสีขาว ออกเป็นช่อใหญ่ตามปลายกิ่ง. ๓ -สะเหฺลา ว. สวย,
• เสลี่ยง    สะเหฺลี่ยง น. ที่นั่งมีคานหามคู่หนึ่งสอดรับ เป็นเครื่องแสดงอิสริยยศ, ถ้าหามไป เรียกว่า เสลี่ยงหาม, ถ้าหิ้วไป เรียกว่า เสลี่ยงหิ้ว.
• เสียสละ    ก. ให้โดยยินยอม, ให้ด้วยความเต็มใจ, เช่น ทหารเสียสละชีวิตเพื่อปกป้องเอกราชของชาติ พ่อแม่เสียสละทุกสิ่งทุกอย่างได้เพื่อลูก.
• เสลือกสลน    สะเหฺลือกสะหฺลน ว. เถลือกถลน.
• ผู้เสียสละ    n. บุคคลที่ปล่อยวางหรือผละออกจากสิ่งต้องการมีไว้กับตน เพื่อเห็นแก่ความสุขความสงบเรียบร้อย หรือเพื่อประโยชน์ของคนอื่น ชื่อพ้อง: ผู้สละ ตัวอย่างการใช้: ถ้าคิดจะเป็นผู้เสียสละในความรัก ก็ไม
• เสลสนิก    เดวิด โอ เสลสนิก เดวิด โอลิเวอร์ เสลสนิก
• เสลี่ยงกง    น. เสลี่ยงที่มีพนักโค้งเหมือนกงเรือ.
• การเสียสละ    การพลี การอุทิศ
• ขากเสลด    ขาก ขากถุย ขากน้ําลาย ขากเสมหะ ถุย ไอออก
• สลักหางเสือ    ขอ พุก สลักประตูชนิดดิ่งลง เดือยหางเสือ
• หมุดเสียบสลัก    ลิ้นสลัก แผ่นอุดร่อง ไม้เขียนเส้นโค้ง