เสลือกสลน คือ

• สะเหฺลือกสะหฺลน
  ว. เถลือกถลน.

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสล     -ละ-, -ลา น. ภูเขา, หิน. ว. เต็มไปด้วยหิน. ( ป. ; ส. ไศล).
• ลือ     ก. พูดกันทั่วไป แต่ยังไม่มีอะไรยืนยันได้แน่นอน เช่น เขาลือว่าจะเกิดเหตุที่ท่าน้ำ, (โบราณ ใช้ ฦๅ). ( ข. ).
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• สลน     สํานักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี
• ลน     ก. อังไฟเพื่อให้ร้อนแต่ผิว ๆ หรือให้อ่อนเป็นต้น เช่น เอาขี้ผึ้งลนไฟ เอาไม้ลนไฟให้อ่อน; วิ่ง, อยู่นิ่งไม่ได้, มักใช้ประกอบคำอื่นว่า ลนลาน ลุกลน
• สลน.    สํานักงานเลขาธิการนายกรัฐมนตรี
• เสล-    -ละ-, -ลา น. ภูเขา, หิน. ว. เต็มไปด้วยหิน. (ป.; ส. ไศล).
• สลักเสลา    -สะเหฺลา ก. สลักให้เป็นลวดลายเรียบร้อยสวยงาม เช่น เสียเวลานั่งสลักเสลาผักครึ่งวันกว่าจะได้ลงมือทำกับข้าว สลักเสลาเสาหินเป็นลายเทพนม.
• ผักสลัด    ผักกาดหอม ผักสด
• สลักสําคัญ    สําคัญมาก สําคัญยิ่ง
• เด็กสลัม    คนชั้นต่ําสุดของสังคม
• เอกสารสละสิทธิ    การสละสิทธิ
• เสลด    สะเหฺลด น. เสมหะ, เมือกที่ออกจากลำคอ ทรวงอก และลำไส้. (เทียบ ส. เศฺลษฺม).
• เสลา    ๑ -ละ-, -ลา น. ภูเขา, หิน. ว. เต็มไปด้วยหิน. (ป.; ส. ไศล). ๒ -สะเหฺลา น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lagerstroemia tomentosa Presl ในวงศ์ Lythraceae ใบมีขน ดอกสีขาว ออกเป็นช่อใหญ่ตามปลายกิ่ง. ๓ -สะเหฺลา ว. สวย,