เสียงสูง คือ

• ชันเกือบตั้งตรง
  มีอารมณ์รุนแรง
  เสียงแหลม
  ทํานองสูง

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• เสียง     น. สิ่งที่รับรู้ได้ด้วยหู เช่น เสียงฟ้าร้อง เสียงเพลง เสียงพูด; ความเห็น เช่น เรื่องนี้ฉันไม่ออกเสียง, ความนิยม เช่น คนนี้เสียงดี
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สูง     ว. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น เช่น ต้นไม้สูง ภูเขาสูง; เหนือระดับปรกติ เช่น อุณหภูมิสูง ไข้สูง ความสามารถสูง; แหลม เช่น เสียงสูง,
• ซึ่งส่งเสียงดัง    อึกทึก
• เปล่งเสียงสูง    กรีดร้อง
• เริ่มร้องเสียงสูง    เริ่มเล่นเครื่องดนตรี
• เสียงสูงสุด    ผู้ร้องเสียงสูงสุด adj ส่วนของเสียงดังกล่าว เสียงร้องสูงสุด
• เสียงสั่น    เสียงกังวาน เสียงสั่นเครือ เสียงกระเส่า
• เลี้ยงส่ง    ก. เลี้ยงอาหารแก่ผู้ที่จะจากไปอย่างเดินทางไปต่างประเทศเป็นต้น เช่น เลี้ยงส่งเพื่อนไปศึกษาต่างประเทศ.
• เสียงดัง    n. เสียงที่บังเกิดขึ้นอย่างแรง ตัวอย่างการใช้: ขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ มีคนมาทำเสียงดัง จนเขาต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที
• เสียงปัง    ลั่นดังปัง เสียงดังมาก เสียงระเบิด

• ~ ทุกครั้งที่ฉันร้องเสียงสูง เสียงของฉันก็เพี้ยน ~
• นั่นเป็นการพูดเสียดสีน่ะ แต่ผมลืมทำเสียงสูงต่ำ
• เสียงสูง เวลามีความสุข พอเวลาอารมณ์ไม่ดี เสียงต่ำ
• เสียงสูงโหยหวนของเธอมันไม่ได้ช่วยให้ฉันหายปวดหัว
• ร้องเสียงต่ำก็ไม่เป็น ร้องเสียงสูงก็สั่นเครือ
• นี่ เธอไม่เคยฝันว่าจะร้องเสียงสูงได้ขนาดนี้ใช่ไหม
• ฉันขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำเสียงสูงขนาดนั้น
• สังเกตไหมว่าเสียงฉันไม่จบด้วยเสียงสูง ไม่ใช่คำถาม
• เพราะว่าเธอหายใจผิดจังหวะ เสียงสูงของเธอเลยเพี้ยน
• เรีนกตัวเองเป็นอธิกานบดีที่มีชื่อเสียงสูงส่ง