เสียงสูงต่ํา คือ

• ระดับเสียง

• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• เสียง     น. สิ่งที่รับรู้ได้ด้วยหู เช่น เสียงฟ้าร้อง เสียงเพลง เสียงพูด; ความเห็น เช่น เรื่องนี้ฉันไม่ออกเสียง, ความนิยม เช่น คนนี้เสียงดี
• เสียงสูง     ชันเกือบตั้งตรง มีอารมณ์รุนแรง เสียงแหลม ทํานองสูง
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สูง     ว. มีระยะที่วัดตรงขึ้นไปตามแนวตั้งฉากกับพื้น เช่น ต้นไม้สูง ภูเขาสูง; เหนือระดับปรกติ เช่น อุณหภูมิสูง ไข้สูง ความสามารถสูง; แหลม เช่น เสียงสูง,
• ต่ํา     ตกลง ชั่ว น่ารังเกียจ น่าอดสู น่าอัปยศ เลว เลวทราม เลวทรามต่ําช้า ด้อย ทอหูก อกุศล น้อย ต่ํากว่า ต่ําต้อย ลดลง แย่ สาธารณ์ ทราม อยู่ข้างล่าง
• เสียงต่ํา    รุนแรง อันตราย ขรึม ถมึงทึง ร้ายแรง สําคัญ เคร่งเครียด เศร้าซึม เอาจริงเอาจัง เสียงเคร่งขรึม ระดับเสียงต่ํา เสียงเบา เสียงแผ่ว เสียงกระซิบ เสียงเล็ก
• เปล่งเสียงสูงต่ํา    การออกเสียง
• เสียงสิ่งของตกน้ํา    เสียงดังจ๋อม
• เสียงสูงต่ำ    การอ่านหรือออกเสียง สูงต่ำ การเปล่งเสียงเฉพาะ ลักษณะหรือท่วงทำนองเสียง
• การออกเสียงแบบไม่มีเสียงสูงต่ํา    การพูดแบบไม่มีเสียงสูงต่ํา
• การพูดแบบไม่มีเสียงสูงต่ํา    การออกเสียงแบบไม่มีเสียงสูงต่ํา