เหตุกรรม คือ

• การทำให้เกิด

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหตุ     เหด น. สิ่งหรือเรื่องที่ทำให้เกิดผล, เค้ามูล, เรื่อง; เหตุผล. สัน. ด้วย, เพราะ. ( ป. , ส. ).
• ตุ     ว. ลักษณะกลิ่นเหม็นอย่างหนึ่งคล้ายกลิ่นเนื้อหรือปลาที่ตากไม่ได้แดดเป็นต้น, ใช้ประกอบกับคำ เหม็น เป็น เหม็นตุ.
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรร     ๑ กัน ( โบ ) ก. จับ เช่น กรกรรนฤบดี. ( สมุทรโฆษ ). ( ข. กาน่ ว่า ถือ). ๒ กัน ( เลิก ) ก. กัน เช่น เรือกรร. ๓ กัน-
• กรรม     ๑ กำ, กำมะ- น. (๑) การ, การกระทำ, การงาน, กิจ, เช่น พลีกรรม ต่างกรรมต่างวาระ, เป็นการดีก็ได้ ชั่วก็ได้ เช่น กุศลกรรม อกุศลกรรม. (๒)
• รม     ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
• พฤติกรรมที่ไร้เหตุผล    การไม่สารมารถ เคลื่อนไหวได้ตามต้องการ
• ผู้ก่อเหตุวินาศกรรม    ผู้ก่อวินาศกรรม
• การร่วมในกิจกรรมหรือเหตุการณ์ที่ตื่นเต้น    การเสี่ยง ประสบการณ์ที่ตื่นเต้น อันตรายที่คาดไม่ถึง
• เหตุการณ์ทางธรรมชาติ    การแพร่กระจายทางธรรมชาติ การแพร่กระจายทางภูมิศาสตร์
• การมีเหตุผล    การคิดคำนวณในใจ การคิดอย่างมีเหตุผล การชี้แจงอย่างมีเหตุผล
• เหตุอัศจรรย์    ปาฏิหาริย์ อภินิหาร สิ่งประหลาด เรื่องมหัศจรรย์ ความมหัศจรรย์
• กรรม-    ๑ กำ, กำมะ- น. (๑) การ, การกระทำ, การงาน, กิจ, เช่น พลีกรรม ต่างกรรมต่างวาระ, เป็นการดีก็ได้ ชั่วก็ได้ เช่น กุศลกรรม อกุศลกรรม. (๒) การกระทำที่ส่งผลร้ายมายังปัจจุบัน หรือซึ่งจะส่งผลร้ายต่อไปในอนาคต
• กรรมะ    กรรม กรรมสนอง ชะตากรรม เคราะห์ผลของการกระทำ โชคชะตา