เหยียดหยัน คือ

• เยาะเย้ย
  เย้ยหยัน
  ดูถูก
  ดูถูกดูหมิ่น
  เหยียดหยาม

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• เหยียด     เหฺยียด ก. ทำสิ่งที่งออยู่ให้ตรง เช่น เหยียดเส้นลวด; ยาวตรงออกไปเต็มขนาด เช่น เหยียดแขน เหยียดขา; ในวิธีเลขโบราณว่า ลบออก เช่น เหยียดนพเป็นเอก
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• หยี     ๑ ก. หรี่ (ใช้แก่ตา) ในคำว่า หยีตา. ว. หรี่, ที่แคบเรียวเล็ก, ในคำว่า ตาหยี. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ชื่อไม้ต้น ๓ ชนิดในสกุล Dialium วงศ์
• ยี     ก. ขยี้ เช่น ยีลูกตาล, ขยี้ให้ฟู เช่น ยีแป้งขนมขี้หนู, ทำให้ฟู เช่น ยีผม, ละเลง เช่น ตักอาหารมามาก ๆ กินไม่หมดจะเอายีหัว.
• หยัน     ก. เยาะ, เย้ย.
• ยัน     ๑ ก. ต้านไว้, ทานไว้, ดันไว้, เช่น ยันประตูไว้ไม่ให้ล้ม, ค้ำไว้ เช่น ถือไม้เท้ายันกาย, ดันตัวขึ้น เช่น เอามือยันตัวลุกขึ้นจากพื้น; จด เช่น
• น่าเหยียดหยาม    น่าชัง น่าดูถูก น่ารังเกียจ น่าหัวเราะเยาะ ซึ่งสมควรแก่การดูถูกดูหมิ่น
• เหยียดหยาม    ก. ดูหมิ่น.
• คนที่น่าดูถูกเหยียดหยาม    คนตะกละและคนหยาบคาย หมู หมูบ้าน
• คนที่น่าเหยียดหยาม    คนที่น่าดูถูก
• ซึ่งดูหมิ่นหรือเหยียดหยามผู้อื่น    ซึ่งสบประมาท ซึ่งแสดงการดูหมิ่น
• ผู้ที่น่าเหยียดหยาม    การดักยิง ก้นบุหรี่หรือซิการ์ นกปากซ่อม
• การเหยียดหยาม    การดูถูก การดูหมิ่น การสบประมาท การประเมินค่าต่ําไป ความเสียเกียรติ ความเสื่อมเสีย การค่อนขอด การถากถาง การหยัน การเยาะเย้ย การเย้ยหยัน การเหน็บแนม

• สิ่งที่ท่านเหยียดหยันนั้น คือรากฐานของชิลลามาช้านาน
• แม้กระทั่งตาลุงบ้างานที่ช่างเหยียดหยัน
• และข้าจะไม่ยอมถูกเหยียดหยันหรือทนการไม่เชื่อฟังจากนางอีกต่อไป