เหย้าเรือน คือ

• บ้าน
  ที่อยู่อาศัย
  บ้านเรือน
  เรือน
  เหย้า

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• เหย้า     เย่า น. เรือน, บ้านเรือน, ครอบครัว, มักใช้เข้าคู่กับคำ เรือน เป็น เหย้าเรือน, เขียนเป็น หย้าว ก็มี.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• เรือ     น. ยานพาหนะที่ใช้สัญจรไปมาในน้ำ มักทำด้วยวิธีขุดไม้ทั้งต้นหรือนำกระดาน สังกะสี เหล็ก เป็นต้น มาประกอบกันเข้า; ตัวหมากรุกที่เดินตาตรงได้ตลอด;
• เรือน     น. สิ่งปลูกสร้างที่ยกพื้นและกั้นฝา มีหลังคาคลุม สำหรับเป็นที่อยู่, ที่อยู่; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์อาศเลษา มี ๕ ดวง ดาวนกอยู่ในปล่อง หรือ ดาวอสิเลสะ
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• อยู่เหย้าเฝ้าเรือน    รู้อยู่
• ที่มีเหย้ามีเรือน    ที่แต่งงานแล้ว
• ผีเหย้าผีเรือน    ผีบ้านผีเรือน ผีเรือน
• มีเหย้ามีเรือน    มีครอบครัว แต่งงาน มีเรือน ออกเรือน
• แม่เหย้าแม่เรือน    น. หญิงผู้ปกครองบ้านเรือน, แม่เจ้าเรือน หรือ แม่เรือน ก็ว่า.
• ตาเหยี่ยว    ซึ่งมีตาที่แหลมคม ตาคมกริบ.ตาไว
• ล่าเหยื่อ    ฆ่า ล่าสัตว์
• ซึ่งมีตาที่แหลมคมเหมือนตาเหยี่ยว    ซึ่งมีสายตาที่ดีมาก