เหา คือ

• ๑
  น. ชื่อแมลงขนาดเล็กหลายชนิดในหลายวงศ์ ส่วนใหญ่ตัวยาวไม่เกิน ๕ มิลลิเมตร ตัวแบน หัวแคบกว่าอกและยื่นไปข้างหน้าเห็นได้ชัด ตาเล็กมาก แต่บางชนิดไม่มีตา อกไม่แยกเป็นปล้องให้เห็นชัด ขามีหนามตรงข้ามกับเล็บช่วยในการยึดขนหรือผม ปากเป็นชนิดดูดกิน อาศัยอยู่ตามบริเวณที่มีขนหรือผม ดูดเลือดคนและสัตว์ ที่อยู่บนศีรษะของคนได้แก่ ชนิด Pediculus humanus ในวงศ์ Pediculidae.
  ๒
  ดู ติด ๓.

• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• ตัวเหา    เหา
• มีเหา    น่าซัง น่ารังเกียจ ส่งกลิ่นเหม็น
• หาเหตุ    ก. คอยยกข้อผิด, จับผิด, เช่น เขาชอบหาเหตุฉันอยู่ตลอดเวลา; หาสาเหตุ, หาที่มา, เช่น ไฟไหม้ครั้งนี้หาเหตุไม่ได้; หาข้ออ้าง เช่น เขาหาเหตุลาหยุดงาน.
• เหากัด    columbicola cuclotogaster lipeurus mallophaga menopon trichodectes เหาดูดเลือด
• เหาคน    เหา
• เหาน้ำ    น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในอันดับ Isopoda เป็นปรสิต ที่พบในน้ำจืด เช่น สกุล Alitropus ในวงศ์ Aegidae, ในน้ำเค็ม เช่น สกุล Livoneca ในวงศ์ Cymothoidae.
• เหาะ    ก. เคลื่อนที่ไปในอากาศด้วยฤทธิ์.
• เหาไม้    ดู เรือดไม้.
• เหินหาว    ก. บินหรือเหาะไปในอากาศในระยะสูง.
• เหิมหาญ    ว. ลำพองใจด้วยความกล้าหาญ.
• ไข่เหา    น. ชื่อมาตราวัดโบราณ, ๘ เส้นผม เท่ากับ ๑ ไข่เหา ๘ ไข่เหา เท่ากับ ๑ ตัวเหา.
• กําจัดเหา    กําจัดเห็บ
• พรรเหา    พัน- ว. มาก, ยิ่ง, พันเหา ก็ใช้ เช่น คือ เทพเพียงพันเหา. (สมุทรโฆษ).

• เชื้อจะกระจายออกมาหาเรือเหาะมีช่องโหว่เกิดขึ้น
• แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นซ้ำๆ เหมือนรถไฟเหาะวนไปมา
• คือ ยานบินบุคคล กระดานเหาะ เครื่องขนส่ง รถแบทแมน
• ผมได้ยินว่าเกิดอุบัติเหตุ ก็รีบเหาะมาที่นี่เลย
• มีการแก้ผ้าค้นตัวแล้วก็กำจัดเหา ไม่ให้โทรศัพท์
• เหา คางทูม แกจูบผู้ชาย โปรดบอกว่า เป็นผู้ชายเถอะ
• ให้แน่ใจว่าถุงขยะไม่มีอากาศเข้า เหาจะได้ตายหมด
• แล้วแม่ของเลียมก็โทรมาบอกว่า เซบาสเตียนเป็นเหา
• ไม่มีอะไร แค่ถูกโยนออกมาจากเรือเหาะเท่านั้นเอง
• ผมคิดถูกจริงๆด้วยตอนก่อนที่เรือเหาะจะออกเดินทาง