เอะอะเอ็ดตะโร คือ

• อึกทึก
  เซ็งแซ่
  เสียงดัง
  เอะอะ
  จ้อกแจ้กจอแจ

• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอะอะ     ก. อึกทึก, ทำเสียงดังโวยวาย; ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น เอะอะก็ไป เอะอะก็ด่า, อึกอัก ก็ว่า.
• เอ็ด     ๑ ว. หนึ่ง (ใช้เรียกจำนวนเลขที่มี ๑ อยู่ท้าย เช่น ๑๑ ว่า สิบเอ็ด ๑๐๑ ว่า ร้อยเอ็ด หรือหนึ่งร้อยเอ็ด). ๒ ก. ทำเสียงดัง, ดุ, ดุเสียงดัง;
• เอ็ดตะโร     ก. ทำเสียงอึกทึกครึกโครม, ดุด้วยเสียงดังลั่น. ว. อึกทึกครึกโครม.
• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• โร     โต ป่อง
• เอะอะโวยวาย    เอะอะ ตึงตัง ไม่เป็นระเบียบ ตะโกนเสียงดัง อึกทึกครึกโครม ส่งเสียงอึกทึก ควบคุมได้ยาก ซึ่งต่อต้านอย่างดื้อรั้น ตื่นเต้น โกรธ ออกงิ้ว โกรธเกรี้ยว
• เอะอะมะเทิ่ง    (ปาก) ก. ส่งเสียงดัง, เอ็ดตะโรโดยไม่เกรงใจผู้อื่น.
• ซึ่งพูดเอะอะ    พูดโวยวาย
• พูดเอะอะ    การหาความสุขสำราญอย่างเต็มที่ คำพูดหรือข้อเขียนที่โอ้อวดและยืดยาด พูดยืดยาดและรุนแรง
• เสียงเอะอะ    เสียงอึกทึก เสียงเจี๊ยวจ๊าว
• เอะอะตึงตัง    ตึงตัง พาล อันธพาล เกเร
• อะเอื้อย    ว. เจื้อยแจ้ว, เอื่อย ๆ, (ใช้แก่เสียง).
• การเอะอะโวยวาย    การก่อกวน ความสับสนอลหม่าน ความโกลาหลอลหม่าน ความอึกทึกครึกโครม ความเอะอะโวยวาย
• ความเอะอะโวยวาย    การเอะอะโวยวาย