เอะอะมะเทิ่ง คือ

• (ปาก) ก. ส่งเสียงดัง, เอ็ดตะโรโดยไม่เกรงใจผู้อื่น.

• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอะอะ     ก. อึกทึก, ทำเสียงดังโวยวาย; ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น เอะอะก็ไป เอะอะก็ด่า, อึกอัก ก็ว่า.
• มะ     ๑ คำนำหน้าต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง กร่อนมาจากคำ “หมาก” โบราณแปลว่า ลูกไม้, ผลไม้. ๒ น. นาย (ใช้นำหน้าชื่อคน). ( ต. ).
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เทิ่ง     ว. ที่ปรากฏชัดหรือเห็นได้อย่างชัดแจ้ง เช่น เดินเทิ่ง ๆ แบกของมาเทิ่ง ๆ.
• เอะอะตึงตัง    ตึงตัง พาล อันธพาล เกเร
• เอะอะเอ็ดตะโร    อึกทึก เซ็งแซ่ เสียงดัง เอะอะ จ้อกแจ้กจอแจ
• กุกะมะเทิ่ง    ว. ทะลึ่งตึงตัง.
• ซึ่งพูดเอะอะ    พูดโวยวาย
• พูดเอะอะ    การหาความสุขสำราญอย่างเต็มที่ คำพูดหรือข้อเขียนที่โอ้อวดและยืดยาด พูดยืดยาดและรุนแรง
• เสียงเอะอะ    เสียงอึกทึก เสียงเจี๊ยวจ๊าว
• อะเอื้อย    ว. เจื้อยแจ้ว, เอื่อย ๆ, (ใช้แก่เสียง).
• เสียงเอะอะอึกทึก    ความชุลมุนวุ่นวาย
• คนชอบเอะอะตึงตัง    คนพาล คนเกเร คนอันธพาล
• เลอะเทอะ    ว. เปรอะเปื้อน เช่น ขุดดินมือเลอะเทอะ กินข้าวหกเลอะเทอะ, เลเพลาดพาด เช่น วางข้าวของไว้เลอะเทอะ, โดยปริยายหมายความว่า เลื่อนเปื้อน, เหลวไหล, ไม่ได้เรื่อง, เช่น คนเมาพูดจาเลอะเทอะ, โบราณใช้ว่าเลอะเพอะ

• นี่คุณเอะอะมะเทิ่ง ก็แค่เพื่อดูหนังงั้นเหรอคะ ?
• คุณไม่ใช่เด็กแล้วนะจะได้เอะอะมะเทิ่งได้
• เอะอะมะเทิ่งอะไรกันน่ะคะ ?