เ้กียจคร้าน คือ

• เกียจคร้าน

• กี     ดู กาบกี้ .
• คร้าน     คฺร้าน ว. มีความรู้สึกไม่อยากจะทำหรือคิดหรือไม่อยากแสดงอาการใด ๆ, ตามปรกติเมื่อใช้พูดมักมีคำ ขี้ ประกอบหน้า เช่น ขี้คร้าน และมักใช้เข้าคู่กับคำ
• ร้า     ๑ น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง รูปคล้ายนกยาง, มักเรียกกันว่า อีร้า. ( พจน. ๒๔๙๓). ๒ น. ชื่ออาหารชนิดหนึ่งทำด้วยปลาหมักเกลือ เรียกว่า ปลาร้า;
• ร้าน     น. ที่ที่ปลูกยกพื้นขึ้นสำหรับนั่งหรือขายของเป็นต้น, สถานที่ขายของ, เรียกสิ่งที่ปักเสามีไม้พาดข้างบนให้ต้นไม้เลื้อยว่า ร้าน เช่น ร้านบวบ ร้านองุ่น.
• เกียจคร้าน    ก. ขี้เกียจ, ไม่อยากทำงาน.
• คนเกียจคร้าน    คนขี้เกียจ คนไม่ชอบทำงาน คนไม่ทำงานทำการ คนไม่เอาไหน คนไร้สาระ ผู้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ ผู้เดินเตร่ คนเฉื่อยแฉะ คนพเนจร พวกขอทาน
• ที่เกียจคร้าน    ขี้เกียจ
• ความเกียจคร้าน    ความเจ็บปวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ความไม่เจ็บปวด ความขี้เกียจ ความเฉื่อยชา
• อย่างเกียจคร้าน    อย่างขี้เกียจ อย่างเอ้อระเหย อย่างเฉื่อยชา
• งอตัวอย่างเกียจคร้าน    การนั่ง ยืน หรือเดินหลังโกง นั่ง ยืน หรือเดินห่อตัว
• หญิงสกปรกเกียจคร้าน    หญิงสำส่อน
• หลับอย่างเกียจคร้านบนเตียง    นอนขี้เกียจอยู่บเตียงในตอนเช้า
• ขี้เกียจขี้คร้าน    ขี้คร้าน ขี้เกียจ คร้าน เกียจคร้าน
• อํานาจครอบงํา    การครอบงํา การมีอิทธิพลต่อ อํานาจ อิทธิพล เงื้อมมือ
• ที่มีอํานาจครอบครอง    ที่มีอํานาจเหนือกว่า