แหม คือ

• ๑
  แหฺม
  น. ปลอกรัดสิ่งของบางอย่าง เช่นลำกล้องปืนยาวแบบโบราณให้ติดกับราง ด้ามมีด ด้ามสิ่ว ไม้กวาดทางมะพร้าว.
  ๒
  แหฺม
  ว. เสียงที่เปล่งออกมาให้รู้สึกว่าเป็นการแปลกเป็นต้น.

• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แหม่    แหฺม่ ว. เสียงขู่เด็กเล็ก ๆ ให้กลัว.
• หมูแหนม    แหนม
• แหมะ    ๑ แหฺมะ ก. นั่งหรือวางของทิ้งไว้ชั่วคราว เช่น เดินมาจนเหนื่อยเลยแหมะอยู่ที่โคนต้นไม้ก่อน เอาของแหมะไว้ตรงนี้อีกแล้ว. ว. อาการที่นั่งหรือวางของทิ้งไว้ชั่วคราว เช่น นั่งแหมะ วางของแหมะ. ๒ แหฺมะ ว. เสี
• แหมะ ๆ    แหฺมะ ว. เสียงดังอย่างเสียงน้ำหยด.
• แหม่ม    แหฺม่ม น. คำเรียกหญิงฝรั่ง.
• แห้วหมู    น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวชนิด Cyperus rotundus L. ในวงศ์ Cyperaceae หัวมีกลิ่นฉุน ใช้ทำยาได้, หญ้าแห้วหมู ก็เรียก.
• หญ้าแห้วหมู    ดู แห้วหมู.
• แก้มแหม่ม    น. ชื่อชมพู่พันธุ์หนึ่งของชนิด Eugenia javanica Lam. ผลกลมแป้น สีชมพูเรื่อ ๆ.
• กระแหมบ    adv. หายใจแผ่วๆ ชื่อพ้อง: แขม็บ คำตรงข้าม: แรง ตัวอย่างการใช้: เขาหายใจอย่างกระแหมบๆ
• กระแหม็บ    -แหฺม็บ ว. แขม็บ, หายใจแผ่ว ๆ แสดงว่าจวนจะหมดกำลัง, (โบ) เขียนเป็น กระแหมบ ก็มี เช่น กระแหมบกระเหม่นทรวง. (อนิรุทธ์). (แผลงมาจาก แขม็บ).
• กระแหม็บ ๆ    -แหฺม็บ ว. แขม็บ, หายใจแผ่ว ๆ แสดงว่าจวนจะหมดกำลัง, (โบ) เขียนเป็น กระแหมบ ก็มี เช่น กระแหมบกระเหม่นทรวง. (อนิรุทธ์). (แผลงมาจาก แขม็บ).
• กระแหม่ว    -แหฺม่ว ก. แขม่ว, ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง. (แผลงมาจาก แขม่ว).
• กระแหม่วท้อง    แขม่วท้อง
• ชมพู่แก้มแหม่ม    eugenia javanica syzygium javanicum

• แหม ก็พวกนั้นนะบ้า พอหมอนั่นตะโกน พวกเธอก็กระโดด
• แหม ไม่เป็นไรหรอกนะคะที่อัยการโจทก์กับทนายจำเลย
• แหม การจะเป็นดาวเด่นในเมืองนี้มันง่ายจะตายไปค่ะ
• แหม ต้องมีบ้างคนสอนคุณว่าเป็นผู้หญิงต้องทำยังไง
• แหม อย่าเข้ามาเป็นอีกหนึ่งปัญหาในบัญชีฉันเลยน่า
• แหม ฟังแล้วเหือนกับ บางอย่างที่ผมอยากให้เป็นจัง
• แหม๋ อย่าบอกข้านะว่า เจ้าไม่ได้สนุกสนานซักกะนิด
• นี่ ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องน้ำนะ แต่แหมความดีของฉัน
• แหม แต่คุณยังดูหล่ออยู่นะ ขณะที่ผมดูแก่ลงทุกทีๆ
• แหม มันก็เป็นเรื่องของเมื่อวานไปแล้วใช่มั๊ยล่ะ ?