โกร้ คือ

• ว. ค้ำ, เช่น ยืนโกร้.

• โก     พี่
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• คนนิโกร    นิโกร คนผิวดำ ชาวนิโกร ชาวผิวดำ คนผิวหมึก คนผิวดํา คนเชื้อสายนิโกร ดูdarkey อ้ายมืด
• นิโกร    คนดํา คนนิโกร คนผิวดำ ชาวนิโกร ชาวผิวดำ คนผิวหมึก หญิงผิวหมึก คนผิวดำที่เนื่องจากเชื้อชาติ คนผิวดํา คนเชื้อสายนิโกร
• ศุโกร    สุกโกฺร (โหร) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางคืน. (ดู ยาม).
• โกรก    โกฺรก ก. เทให้ไหลเรื่อยไปยังที่หมาย เช่น โกรกน้ำ, เทให้ไหลลงไป เช่น เอาน้ำโกรกหัว; เลื่อยกระดานไปตามยาวหรือตามแนวที่กำหนด เช่น โกรกไม้; พัดอยู่เรื่อย ๆ เช่น ลมโกรก. น. ซอกลึกของเขา, โตรก ก็ว่า.
• โกรง    โกฺรง ว. เสียงกระแทกดังโครม ๆ เช่น กระทุ้งเส้ากราวโกรง. (สุบิน).
• โกรญจ    โกฺรนจะ (กลอน) น. โกญจ, นกกระเรียน, เช่น กาโกรญจโกกิล. (สมุทรโฆษ).
• โกรด    โกฺรด (โบ) ว. ว่องไว, แข็งแรง; เต็มที่, เต็มกำลัง, เช่น ผอมเหมือนกวางโกรกโกรด. (มโนห์รา); เปลี่ยว, คะนอง, เช่น ควายโกรด; โดดเดี่ยว; โตรด ก็ใช้.
• โกรต๋น    โกฺร- ดู โกสน.
• โกรธ    โกฺรด ก. ขุ่นเคืองใจอย่างแรง, ไม่พอใจอย่างรุนแรง, ราชาศัพท์ว่า “ทรงพระโกรธ” ก็ใช้ เช่น ก็จะทรงพระโกรธดั่งเพลิงกาล. (อิเหนา). (ส. โกฺรธ).
• โกรธา    โกฺร- (กลอน) ก. โกรธ.
• โกรฟส์    เลสลี ริชาร์ด โกรฟส์
• โกรม    โกฺรม (แบบ) ว. ใต้, ต่ำ, ล่าง, ใต้ฟ้า เช่น อนนสองดไนยหน่อเหน้าเหง้ากรุงโกรมกษัตริย. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). (ข.).
• โกรย    โกฺรย น. หลัง เช่น โจนบหลยวโกรยเกรง ท่านข้า. (ยวนพ่าย), อกกระอุกรยมโกรย กระด้าง. (ทวาทศมาส). (ข.).

• ถ้านีลจะเก็บใครอีกก็ต้องเป็นเวนโกร้
• บางครั้งผมก็ชอบเทโกโกร้อนผสมนมเย็น
• เวนโกร้สิงอยู่ที่โรงแรมแอร์พอร์ต
• ไม่มี เวนโกร้ไปเอาน้ำแข็งแค่นั้น
• เวนโกร้เคยเป็นลูกทีมของนีล
• ฉันมาแล้วมาโกร้ เกาะไว้นะ
• โกโกร้อนของชาร์ค ทอร์
• โดยคาวบอยชื่อเวนโกร้
• คนต่อไปเวนโกร้ โอเค