โกร๋งเกร๋ง คือ

• โกฺร๋งเกฺร๋ง
  ว. โหรงเหรง, ไม่หนาแน่น.

• โก     พี่
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• โกรงเกรง    โกฺรงเกฺรง ว. จวนพัง เช่น ศาลาโกรงเกรง.
• โก้งเก้ง    ว. มีลักษณะหรือท่าทางสูงโย่งเย่ง.
• โกร่ง    ๑ โกฺร่ง น. เครื่องบดยารูปคล้ายครกหรือถ้วย มีสากสำหรับบดให้ละเอียด, ลักษณนามว่า ใบ; ภาชนะรูปอย่างกล่องมีลิ้น ใช้ตามบ่อนเบี้ยสำหรับใส่อีแปะ. ๒ โกฺร่ง น. โลหะรูปโค้งที่ด้ามกระบี่หรือดาบบางชนิด สำหรับป
• จิ้งโกร่ง    น. เรียกจิ้งหรีดชนิด Brachytrypes portentosus เป็นจิ้งหรีดที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ยาวประมาณ ๔.๕ เซนติเมตร กว้างประมาณ ๑ เซนติเมตร สีน้ำตาลตลอดทั้งตัว, อ้ายโกร่ง หรือ หัวตะกั่ว ก็เรียก, พายัพเรียก จี้กุ่
• โกรธขึ้ง    ก. โกรธเอาจริงเอาจัง, โกรธมาก, ขึ้งโกรธ ก็ว่า.
• เกรี้ยวโกรธ    ก. โกรธจัด, โกรธเกรี้ยว ก็ว่า.
• โกรธเกรี้ยว    ก. โกรธจัด, เกรี้ยวโกรธ ก็ว่า.
• โกร๋นเกร๋น    (ปาก) ว. โกร๋น.
• กริ่งเกรง    ก. ระแวงกลัวไป.
• กรุงเม็กซิโกซิตี    เมืองหลวงประเทศเม็กซิโก
• โกร้    ว. ค้ำ, เช่น ยืนโกร้.
• อีเกร็ง    -เกฺร็ง ดู เหงือกปลาหมอ ๒.