โกรต๋น คือ

• โกฺร-
  ดู โกสน.

• โก     พี่
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• ต้นโกรต๋น    ต้นสลอด
• นิโกร    คนดํา คนนิโกร คนผิวดำ ชาวนิโกร ชาวผิวดำ คนผิวหมึก หญิงผิวหมึก คนผิวดำที่เนื่องจากเชื้อชาติ คนผิวดํา คนเชื้อสายนิโกร
• โกร๋น    โกฺร๋น ว. ร่วงโรยเกือบหมด, มีอยู่น้อย, มีห่าง ๆ, เช่น ต้นไม้ใบโกร๋น, มีผมน้อย ในคำว่า หัวโกร๋น.
• หัวโกร๋น    หัวล้าน หัวโล้น ซึ่งมีศีรษะล้าน
• โกร๋นเกร๋น    (ปาก) ว. โกร๋น.
• ทำให้โกร๋น    ทำให้โล้น รีดนาทาเร้น ลอก เหนือกว่าเล็กน้อย โกนด้วยมีดโกน
• โกรธแค้น    v. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หมาย , ชื่อพ้อง: แค้นเคือง, โกรธเคือง, เกลียดชัง ตัวอย่างการใช้: จำเลยทั้ง 2 โกรธแค้นที่โจทก์ไม่ยอมรับเงินสินบน 5 ล้านบาท
• ไฮโกรมัยซิน    ยาปฏิชีวนะ กรดเพนนิซิลิค คลินดามัยซิน ซิโคลสโปริน นิสเททิน พริสทินามัยซิน ฟรามัยซีทิน มิลบีมัยซิน ลินโคมัยซิน สเปกทิโนมัยซิน อะดริอะมัยซิน อะโวพาร์ซิน แอมโฟเทอริซิน โคลิมัยซิน โคลิสทิน โดโซรูบิซิน ไ
• โกร้    ว. ค้ำ, เช่น ยืนโกร้.
• โก่น    ก. ก่น.
• โก๋น    (ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. โพรงไม้, รูที่อยู่ตามลำต้นไม้. ว. เรียกผึ้งที่ทำรังในโพรงไม้ว่า ผึ้งโก๋น.
• ความโกรธแค้น    n. ความไม่พอใจอย่างรุนแรง จนอยากทำร้ายอีกฝ่ายหนึ่ง , ชื่อพ้อง: ความโกรธ, ความแค้น ตัวอย่างการใช้: ความโกรธแค้นของประชาชนถึงจุดระเบิด
• ซึ่งโกรธแค้น    ซึ่งมีอารมณ์รุนแรงมาก ซึ่งโกรธจัด ซึ่งโกรธมาก