โขย่ง คือ

• ขะโหฺย่ง
  ก. กระโหย่ง, ทำให้สูงขึ้น.

• โข     ( ปาก ) ว. มาก. (กร่อนมาจาก อักโข ซึ่งตัดมาจาก อักโขภิณี).
• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• โขยก    ขะโหฺยก ก. เดินหรือวิ่งด้วยอาการคล้ายกระโดด.
• โขยง    ขะโหฺยง น. พวก, หมู่, ฝูง. ว. หมดด้วยกัน.
• โขยด    ขะโหฺยด ว. วิ่งอย่างกระโดด เช่น ทั้งพระยากาสรตัวกล้าก็ลับเขาโขยดโลดลองเชิง. (ม. ร่ายยาว กุมาร).
• โขยม    ขะโหฺยม (โบ) น. ขยม, ข้า, บ่าว, เช่น ไว้โขยมวัดสามครัว. (พงศ. โยนก). (ข. ขฺญฺ ํ).
• โข่ง    ๑ น. ชื่อหอยน้ำจืดกาบเดี่ยวในวงศ์ Ampullariidae เปลือกสีเขียวคล้ำ มีขนาดเท่าหัวแม่มือจนถึงกำปั้น เวียนเป็นวง ยอดสั้น วงสุดท้ายค่อนข้างกลม มีหลายชนิดในสกุล Pila เช่น ชนิด P. ampullacea, P. polita. ๒
• โขยกเขยก    -ขะเหฺยก ว. กะโผลกกะเผลก.
• ยกโขยง    ยกขบวน ยกพวก
• เดินโขยกเขยก    เดินกระโผลกกระเผลก เดินปวกเปียก เดินโซซัดโซเซ เดินกะโผลกกะเผลก
• งมโข่ง    (ปาก) ว. งุ่มง่าม, ไม่ทันเหตุการณ์.
• หอยโข่ง    น. ฝาเรือนเครื่องผูกแบบหนึ่ง มีโครงไม้ไผ่ยืนเป็นหลักซึ่งวางห่างกัน ๑ ฝ่ามือ ด้านในของโครงยืนจะมีไม้ไผ่ผ่าซีกหรือแผ่นไม้เล็ก ๆ ที่เรียกว่า ไม้เซ็น หรือ ลูกเซ็น วางตามขวาง ด้านหลังไม้เซ็นกรุใบจากอ่อนเ
• โทรโข่ง    สปีกเกอร์ เครื่องกระจายเสียง เครื่องขยายเสียง เมกะโฟน
• การเดินโขยกเขยก    การกะโผลกกะเผลก การเดินซัดโซเซ
• ฝาหอยโข่ง    น. ฝาเรือนเครื่องผูกแบบหนึ่ง มีโครงไม้ไผ่ยืนเป็นหลักซึ่งวางห่างกัน ๑ ฝ่ามือ ด้านในของโครงยืนจะมีไม้ไผ่ผ่าซีกหรือแผ่นไม้เล็ก ๆ ที่เรียกว่า ไม้เซ็น หรือลูกเซ็น วางตามขวาง ด้านหลังไม้เซ็นกรุใบจากอ่อนเป

• เราน่าจะชวนคนไปด้วยซักโขย่ง