โขยง คือ

• ขะโหฺยง
  น. พวก, หมู่, ฝูง.
  ว. หมดด้วยกัน.

• โข     ( ปาก ) ว. มาก. (กร่อนมาจาก อักโข ซึ่งตัดมาจาก อักโขภิณี).
• ขย     ขะยะ- ( แบบ ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. ( ป.
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• ยกโขยง    ยกขบวน ยกพวก
• โขยก    ขะโหฺยก ก. เดินหรือวิ่งด้วยอาการคล้ายกระโดด.
• โขยด    ขะโหฺยด ว. วิ่งอย่างกระโดด เช่น ทั้งพระยากาสรตัวกล้าก็ลับเขาโขยดโลดลองเชิง. (ม. ร่ายยาว กุมาร).
• โขยม    ขะโหฺยม (โบ) น. ขยม, ข้า, บ่าว, เช่น ไว้โขยมวัดสามครัว. (พงศ. โยนก). (ข. ขฺญฺ ํ).
• โขย่ง    ขะโหฺย่ง ก. กระโหย่ง, ทำให้สูงขึ้น.
• โขยกเขยก    -ขะเหฺยก ว. กะโผลกกะเผลก.
• เดินโขยกเขยก    เดินกระโผลกกระเผลก เดินปวกเปียก เดินโซซัดโซเซ เดินกะโผลกกะเผลก
• แขยง    ๑ ขะแหฺยง น. ชื่อปลาน้ำจืดแทบทุกชนิดในวงศ์ Bagridae ไม่มีเกล็ด มีหนวดยาว ๔ คู่ ครีบหลังตอนแรกมีก้านครีบแข็ง หยักเป็นหนามคมเช่นเดียวกับครีบอก ตอนที่ ๒ เป็นครีบไขมันลักษณะเป็นแผ่นเนื้อขนาดเล็กหรือใหญ่
• การเดินโขยกเขยก    การกะโผลกกะเผลก การเดินซัดโซเซ
• ขยะแขยง    ขะหฺยะขะแหฺยง ก. เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรก น่ารังเกียจ หรือน่าเกลียดน่ากลัว หรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น, แขยง ก็ว่า.
• น่าแขยง    น่าขยะแขยง น่ารังเกียจ น่าเกลียดน่ากลัว
• แขยงขน    ขยะแขยง สะอิดสะเอียน แขยงแขงขน แสยงขน

• ที่นี่มีนาย ฉัน แล้วก็มีพวกพื้นเมืองอีกเป็นโขยง
• ยินดีด้วย ท่านอาจารย์ฮั่ว ที่ได้ศิษย์ใหม่ยกโขยง
• ลากพวกตำรวจแห่กันมาทั้งโขยงเป็นอันขาด วอลเตอร์
• ไม่ใช่ว่ามีผู้หญิงอีกเป็นโขยงไล่ตามจับคุณหรือ ?
• เราน่าจะชวนคนไปด้วยซักโขยง พวกเธออยากดูมั๊ยเรื่อง
• มีคนมาชอบเป็นโขยง คิวยาวเป็นพรวนเลย พอใจรึยัง
• พร้อมกับอาวุธปืนที่พอจะยิงศพเดินได้เป็นโขยง
• ใช่ ต้องสนุกแน่ งานช้างเลยนะเทอรี่คนเป็นโขยง
• ปัญหาของเขาใหญ่หลวงแค่ไหนนะ ถึงมีตำรวจตามมาเป็นโขยง
• ถ้าเธอฆ่าหล่อน ฝูงนางเงือกได้ยกโขยงมาล้างแค้นเราแน่