โข่งทะเล คือ

• ดู เป๋าฮื้อ ๑.

• โข     ( ปาก ) ว. มาก. (กร่อนมาจาก อักโข ซึ่งตัดมาจาก อักโขภิณี).
• โข่ง     ๑ น. ชื่อหอยน้ำจืดกาบเดี่ยวในวงศ์ Ampullariidae เปลือกสีเขียวคล้ำ มีขนาดเท่าหัวแม่มือจนถึงกำปั้น เวียนเป็นวง ยอดสั้น วงสุดท้ายค่อนข้างกลม
• ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
• ทะเล     น. ห้วงน้ำเค็มที่เวิ้งว้างกว้างใหญ่ แต่เล็กกว่ามหาสมุทร. ว. ที่อยู่หรือเกิดในทะเล เช่น สาหร่ายทะเล ปลิงทะเล แมงดาทะเล.
• บุ้งทะเล    น. ชื่อไม้เถาชนิด Ipomoea pescaprae (L.) R. Br. ในวงศ์ Convolvulaceae ทอดเลื้อยตามหาดทรายชายทะเล ดอกสีม่วงแดง ใบไม่มีขน ต้นและใบใช้แก้พิษแมงกะพรุน เรียก ผักบุ้งทะเล.
• ปลิงทะเล    น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Holothuroidea ลำตัวยาวอ่อนนุ่ม รูปร่างทรงกระบอกยืดหดได้ หัวท้ายยาวรี อาศัยอยู่ในทะเล บางชนิดรับประทานได้ เช่น ปลิงขาว (Holothuria scabra) ปลิงดำ (H. atra) ในวงศ์
• ฝั่งทะเล    n. ที่ดินริมทะเล , ชื่อพ้อง: ชายฝั่ง, หาด, ฝั่ง ตัวอย่างการใช้: ตำรวจปราบปรามโจรสลัดที่ฉวยโอกาสมาปล้นสะดมชาวบ้านตามริมฝั่งทะเล clf.: ฝั่ง
• ลงทะเล    ตกเรือ ลงน้ำ ออกนอกลำเรือ
• ชายฝั่งทะเล    บริเวณชายฝั่ง ชายฝั่ง ชายทะเล ชายหาด ฝั่ง ริมทะเล ริมฝั่ง ริมหาด หาดทราย
• ทางทะเล    การแล่นเรือผ่านคลื่น ทะเลที่มีลูกคลื่นค่อนข้างมาก เส้นทางทะเล แม่น้ำน้ำลึกหรือครองน้ำลึกที่เรือเดินสมุทรแล่นได้ ทางน้ํา ทางเรือ ทางแม่น้ํา ทางการเดินเรือ ทางนาวิกโยธิน เกี่ยวกับทะเล
• ท้องทะเล    ทะเล น้ําทะเล น้ําเค็ม
• ผักบุ้งทะเล    ดู บุ้งทะเล.
• ฟองทะเล    น. หินที่ปรุเป็นรู ๆ อยู่ในทะเล.
• หญิงทะเล้น    หญิงกล้า หญิงจัดจ้าน หญิงที่เกี้ยวชาย หญิงยั่วสวาท หญิงแพศยา
• อย่างทะเล้น    อย่างหยาบคาย อย่างหน้าด้าน อย่างทะลึ่งตึงตัง