โฉเบ๊ คือ
- โฉ ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
- เบ๊ ม้า สินธพ อัศว อาชา
- โฉเก ว. ฉลาดแกมโกง, ไม่ตรงไปตรงมา, เฉโก ก็ว่า.
- พาโลโฉเก พาลพาโล พาโล พาโลโสเก
- โฉ่ ว. คลุ้ง, ฟุ้ง, (มักใช้แก่กลิ่นที่เน่าเหม็นหรือเรื่องราวที่ไม่ดี) เช่น เหม็นโฉ่.
- โฉด ว. โง่เขลาเบาปัญญา.
- โฉบ ก. โผลงมาคว้าเอาสิ่งของไป (ใช้แก่นก) เช่น กาโฉบลูกไก่, ฉวยเอาไปอย่างรวดเร็ว เช่น เด็กโฉบมะม่วงนอกรั้วไปเสียแล้ว; เจตนาไปที่ใดที่หนึ่ง เช่น โฉบไปหน้าโรงเรียน.
- โฉม ๑ น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เค้า, เช่น เนื้อชาววังใช้ช้า โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว. (ลอ). ว. งาม. ๒ น. ผักโฉม. (ดู กระโฉม).
- คนโฉด คนชั่ว คนทราม คนเลว
- ฉาวโฉ่ ว. อื้ออึง, เกรียวกราวขึ้น, รู้กันทั่วไป, (ใช้แก่ข่าวที่ไม่ดีไม่งาม), โฉ่ฉาว ก็ว่า.
- ผักโฉม ดู กระโฉม.
- รูปโฉม น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เช่น นางมีรูปโฉมงดงาม.
- เสียโฉม ก. มีตำหนิตามร่างกายโดยเฉพาะที่ใบหน้า ทำให้ความงามลดลง เช่น เธอประสบอุบัติเหตุ ถูกกระจกบาดหน้า เลยเสียโฉม, โดยปริยายใช้แก่สิ่งของที่มีตำหนิ เช่น แจกันใบนี้ปากบิ่นไปหน่อย เลยเสียโฉม.
- โฉดชั่ว ชั่ว ชั่วช้า ทราม ร้ายกาจ สามานย์ เลว โฉด
- โฉนด ฉะโหฺนด น. หนังสือสำคัญของทางราชการแสดงกรรมสิทธิ์ที่ดิน, ก่อนนี้ถ้าเป็นสวนปลูกไม้ยืนต้น เรียกว่า โฉนดสวน, ถ้าเป็นสวนไม้ล้มลุก เรียกว่า โฉนดป่า, เมื่อ พ.ศ. ๒๔๔๔ เริ่มออกโฉนดแบบใหม่โดยวิธีรังวัดปักหลั
มือถือ