โป้งเป้ง คือ
- ว. สูง ๆ ใหญ่ ๆ; เสียงดังเช่นนั้น.
- โป ๑ น. เครื่องเล่นการพนันของจีน กลักทำด้วยทองเหลืองสี่เหลี่ยม มีลูกแดงขาวข้างในใช้ปั่น, ชื่อการพนันอย่างหนึ่ง
- โป้ ก. โว, พูดอวดดี, เช่น บ้าน้ำลายพูดโอ้ออกโป้ไป. ( คาวี ). ว. ใหญ่.
- โป้ง ว. อาการที่พูดโพล่งออกมาโดยไม่ระมัดระวังปาก หรือพูดเปิดเผยสิ่งที่ไม่สมควรออกมาโดยไม่คำนึงถึงความผิดพลาดเสียหาย; ใหญ่ เช่น หัวโป้ง;
- เป้ ว. เอน, ตะแคง, เบี้ยว, ไม่ตรงที่. น. เครื่องหลังของทหารตำรวจเป็นต้น.
- เป้ง ๑ น. ชื่อไม้พุ่ม ๓ ชนิดในสกุล Phoenix วงศ์ Palmae ก้านใบมีหนาม คือ เป้งทะเล ( P. paludosa Roxb.) ขึ้นตามชายทะเล, เป้งดอย ( P. humilis Royle)
- โปร่งเปร่ง -เปฺร่ง ก. โหรงเหรง, ไม่เต็มที่.
- เจ๋งเป้ง สุดยอด
- โป่ง น. ลักษณะของสิ่งที่พองด้วยลมหรือแก๊ส เช่น ลูกโป่ง; พื้นดินที่มีเกลือสินเธาว์ผุดเกรอะกรังอยู่, ป่าหรือดินที่มีโป่ง เรียกว่า ป่าโป่ง ดินโป่ง, เรียกผีที่มีอยู่ในที่เช่นนั้นว่า ผีโป่ง, เรียกลักษณะที่นั่
- เป็นจริงเป็นจัง ว. เป็นหลักฐานมั่นคง, เป็นชิ้นเป็นอัน, เป็นล่ำเป็นสัน.
- อย่างเป็นจริงเป็นจัง จริงจัง เป็นล่ําเป็นสัน
- จี่โป่ง (ถิ่น-อีสาน) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
- ดินโป่ง n. ดินมีรสเค็ม ที่สัตว์ป่าชอบกิน ชื่อพ้อง: โป่ง ตัวอย่างการใช้: กวางแม่ลูกอ่อนคู่หนึ่งกำลังกินดินโป่งอยู่
- ตาโป่ง น. ตาหมากรุกที่เดินผิดกติกา โดยเดินทแยง ๔๕ องศาไป ๓ ตาตาราง (มักใช้แก่การเดินหมากม้าในหมากรุกไทย).
- นั่งโป่ง ก. นั่งบนห้างที่ผูกขึ้นบนต้นไม้คอยยิงสัตว์ที่มากินดินโป่ง.
- นิ้วโป้ง โป้ง พระอังคุฐ หัวแม่มือ นิ้วหัวแม่มือ
มือถือ