โภคิน คือ
สัทอักษรสากล: [phō khin] การออกเสียง:
"โภคิน" การใช้"โภคิน" อังกฤษ
ความหมายมือถือ
- น. ผู้บริโภค; งู, นาค; คนมั่งมี, คนมีสมบัติ; นายบ้าน. (ป., ส.).
- โภค โพก, โพคะ-, โพกคะ- น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน, ใช้สอย. ( ป. , ส. ).
- โภค- โพก, โพคะ-, โพกคะ- น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน, ใช้สอย. (ป., ส.).
- โภคี น. ผู้บริโภค; งู, นาค; คนมั่งมี, คนมีสมบัติ; นายบ้าน. (ป., ส.).
- บริโภค บอริโพก ก. กิน (ใช้เฉพาะอาการที่ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ) เช่น บริโภคอาหาร, เสพ เช่น บริโภคกาม; ใช้สิ้นเปลือง, ใช้สอย, เช่น บริโภคสมบัติ, คู่กับ อุปโภค. (ป. ปริโภค).
- ปริโภค ปะริโพก ก. บริโภค. (ป.).
- ปาฏิโภค (แบบ) น. ผู้รับประกัน, นายประกัน. (ป.).
- ผู้บริโภค (กฎ) น. ผู้ซื้อหรือได้รับบริการจากผู้ประกอบธุรกิจ และหมายความรวมถึงผู้ซึ่งได้รับการเสนอหรือชักชวนจากผู้ประกอบธุรกิจเพื่อให้ซื้อสินค้าหรือรับบริการด้วย; ผู้เข้าทำสัญญาในฐานะผู้ซื้อ ผู้เช่า ผู้เช่าซื้
- สมโภค -โพก น. การเสวยสุขกายใจอันเป็นไปในทางโลก. (ป., ส.).
- อุปโภค อุปะโพก, อุบปะโพก ก. เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์, คู่กับ บริโภค. ว. ที่เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ ในคำว่า เครื่องอุปโภค. (ป., ส.).
- โภคภัณฑ์ โพกคะ- น. เครื่องอุปโภคบริโภค.
- โภคะ โพก, โพคะ-, โพกคะ- น. สมบัติ เช่น ถึงพร้อมด้วยโภคะ. ก. กิน, ใช้สอย. (ป., ส.).
- ราชูปโภค ราชูปะโพก, ราโชปะโพก น. เครื่องใช้สอยของพระราชา. (ป.).
- สิ่งบริโภค ของกิน อาหาร ผลิตภัณฑ์อาหาร อาหารการกิน โภชนาการ
- โภคทรัพย์ โพกคะ- น. ทรัพย์สิ่งของที่ใช้อุปโภคบริโภค.
- ปริมาณที่บริโภคได้ต่อวัน ความทนทานต่อสารพิษไดออกซินที่รับได้ต่อวัน เอดีไอ