โหมพัด คือ

• พูดหรือกระทำด้วยความเดือดดาล
  รีบเร่งไป
  ลุกลาม

• โหม     ๑ โหมะ- น. การเซ่นแก่เทพดาของพวกพราหมณ์โดยใช้เนยเผาในไฟ; การบูชายัญ, การเซ่นสรวงทั้งปวง. ( ป. , ส. ). ๒ โหมฺ ก. ระดม เช่น โหมกำลัง
• พัด     น. เครื่องโบกหรือกระพือลม. ก. ปัดไป, โบก, กระพือ, เช่น เอาพัดมาพัดไฟ พายุพัดฝุ่นตลบ; หมุนอย่างใบพัดพัดลมหรือใบพัดเครื่องบิน.
• โหม-    โหมะ- น. การเซ่นแก่เทพดาของพวกพราหมณ์โดยใช้เนยเผาในไฟ; การบูชายัญ, การเซ่นสรวงทั้งปวง. (ป., ส.).
• โหม่    โหฺม่ (ปาก) ก. โผล่. ว. โด่ เช่น นั่งหัวโหม่.
• ผ้าหมึกพิมพ์ดีด    กระสวย สายม้วน สิ่งที่พันรอบแกนหรือหลอด หลอดด้าย หลอดม้วน หลอดสายไฟ แกนม้วนสาย โครงสายม้วน
• ผักโหม    ดู ขม ๒ (๑).
• ลุกโหม    ลุก ลุกโชน ลุกไหม้ เผาไหม้
• หยุดโหม    ดับ หยุดกระพือ หยุดลุกไหม้
• หักโหม    ก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, โหมหัก ก็ว่า; เอากำลังแรงเข้ามาหักเอา, ทำงานโดยไม่บันยะบันยัง.
• ฮึกโหม    ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, โหมฮึก ก็ว่า.
• โหมกูณฑ์    น. พิธีพราหมณ์เกี่ยวแก่การบูชาไฟ. (ส.).
• โหมด    โหฺมด น. เรียกผ้าชนิดหนึ่งซึ่งเดิมทำด้วยกระดาษทองตัดเป็นเส้นเหมือนเส้นทอง แล้วทอกับไหม ต่อมาใช้กระดาษเงินกระดาษทองพันเส้นไหมทอกับไหมสี ว่า ผ้าโหมด.
• โหมหัก    ก. ระดมเข้าไปด้วยกำลังให้แตกหัก, หักโหม ก็ว่า.
• โหมฮึก    ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, ฮึกโหม ก็ว่า.
• โหม่ง    ๑ โหฺม่ง ก. เอาหัวรับหรือกระแทกลูกตะกร้อหรือฟุตบอลเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่สิ่งหนึ่งตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง เช่น หัวโหม่งพื้นเครื่องบินโหม่งโลก. ๒ โหฺม่ง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ฆ้องคู่. ว. เสีย