โหลงโจ้ง คือ
- โหฺลง-
(ปาก) ว. ลักษณะที่มีแต่น้ำเป็นส่วนใหญ่ แทบไม่มีเนื้อเลย เช่น แกงมีแต่น้ำโหลงโจ้ง.
- โหล ๑ โหฺล น. ลักษณนามบอกจำนวนนับหน่วยละ ๑๒ เช่น ดินสอโหลหนึ่ง ปากกา ๒ โหล. ว. โดยปริยายหมายความว่า ที่ถือกันว่ามีคุณภาพต่ำ เช่น เสื้อโหล. ๒
- หลง หฺลง ก. สำคัญผิด, เข้าใจผิด, เช่น กาหลงเข้าใจว่าไข่นกดุเหว่าเป็นไข่ของตน; หมกมุ่น, มัวเมา, คลั่งไคล้, เคลิบเคลิ้ม, เช่น หลงในอบายมุข หลงเสน่ห์;
- ลง ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
- โจ้ เล่น กิน ดื่ม
- ทองโหลง ดู ทองหลาง.
- ครึ่งโหล 6 ๖ หก
- หนึ่งโหล 12 ๑๒ สิบสอง โหล 12 ชิ้น
- โล่งโจ้ง ว. โล่งโต้ง.
- ไต๊โหลง ฉาน ไทใหญ่ ชาวไทใหญ่ เงี้ยว ภาษาไทใหญ่ ไท
- สิบสองโหล 144 ๑๔๔
- กะโต้งโห่ง ว. เสียงนกยูงร้อง.
- ฆ้องโหม่ง น. ฆ้องขนาดใหญ่กว่าฆ้องเหม่ง มีเชือกร้อยรูทั้ง ๒ ที่ใบฉัตร แขวนห้อยทางตั้งกับขาหยั่งหรือคานไม้ ตรงหัวไม้ที่ใช้ตีพันด้วยผ้ากับเชือกให้เป็นปุ่มโตอ่อนนุ่ม เวลาตีจะมีเสียงดังโหม่ง ๆ ใช้ตีกำกับจังหวะในวง
- อย่างโจ่งแจ้ง อย่างกระจ่าง อย่างเด่นชัด อย่างเด่ันชัด อย่างเปิดเผย โจ่งครึ่ม โจ่งครุ่ม
- โจงโคร่ง -โคฺร่ง น. ชื่อสัตว์สี่เท้าสะเทินน้ำสะเทินบกชนิด Bufo asper ในวงศ์ Bufonidae เป็นสัตว์สกุลเดียวกับคางคก อาศัยในป่าบริเวณริมลำธารหรือน้ำตก, กระทาหอง กระหอง หรือ กง ก็เรียก.
- กะโหล้ง -โล่ง (ถิ่น-พายัพ) น. กะโหลก.