โอฆ คือ

• โอคะ-
  น. ห้วงน้ำ; ในพระพุทธศาสนาหมายถึงกิเลสที่ท่วมทับจิตใจของหมู่สัตว์ มี ๔ อย่าง คือ
  ๑. กาโมฆะ = โอฆะ คือ กาม
  ๒. ภโวฆะ = โอฆะ คือ ภพ
  ๓. ทิฏโฐฆะ = โอฆะ คือ ทิฐิ
  ๔. อวิชโชฆะ = โอฆะ คือ อวิชชา. (ป., ส.).

• โอ     ๑ น. (๑) ส้มโอ. ( ดู ส้ม ๑ ). (๒) ชื่อลูกจันชนิดหนึ่ง. ( ดู จัน ). ๒ น. ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในวงศ์ Thunnidae อยู่เป็นฝูงห่างฝั่ง
• โอฆ-    โอคะ- น. ห้วงน้ำ; ในพระพุทธศาสนาหมายถึงกิเลสที่ท่วมทับจิตใจของหมู่สัตว์ มี ๔ อย่าง คือ ๑. กาโมฆะ = โอฆะ คือ กาม ๒. ภโวฆะ = โอฆะ คือ ภพ ๓. ทิฏโฐฆะ = โอฆะ คือ ทิฐิ ๔. อวิชโชฆะ = โอฆะ คือ อวิชชา. (
• โอฆชล    -ชน น. น้ำในห้วงลึก. (ป.).
• โอฆะ    โอคะ- น. ห้วงน้ำ; ในพระพุทธศาสนาหมายถึงกิเลสที่ท่วมทับจิตใจของหมู่สัตว์ มี ๔ อย่าง คือ ๑. กาโมฆะ = โอฆะ คือ กาม ๒. ภโวฆะ = โอฆะ คือ ภพ ๓. ทิฏโฐฆะ = โอฆะ คือ ทิฐิ ๔. อวิชโชฆะ = โอฆะ คือ อวิชชา. (
• โอฆสงสาร    น. การเวียนเกิดเวียนตายในห้วงของกิเลส. (ป.).
• อฆะ    ๑ อะคะ น. ความชั่ว, บาป, ความทุกข์ร้อน. (ป., ส.). ๒ อะคะ น. อากาศ, ฟ้า. (ป.).
• โอ่    ๑ น. ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง คล้ายเรือสำปั้น แต่มีขนาดเล็กและเพรียวกว่า ล่มง่าย ผู้ชำนาญจึงจะพายได้. ๒ ก. อวด, ชอบแต่งตัวอวด. ๓ ว. กลิ่นเหม็นอย่างกลิ่นอาหารที่ใกล้จะบูด.
• โอ้    ๑ (กลอน) อ. คำในคำประพันธ์ ใช้ในความรำพึง พรรณนา วิงวอน หรือปลอบ เป็นต้น เช่น โอ้พ่อพลายสายสวาทของน้องเอ๋ย ไม่เคยเลยจะห่างเหเสนหา. (ขุนช้างขุนแผน), โอ้ว่า ก็ใช้ เช่น โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่
• โอ๋    อ. คำที่เปล่งออกมาเป็นเสียงเช่นนั้นเพื่อปลอบเด็ก. ก. ตามใจ, เอาอกเอาใจ.
• สิ่งบันเทิงที่ทําเพื่อฆ่าเวลา    งานอดิเรก
• ขี้โอ่    adj. ที่ชอบพูดยกตนหรือพูดโอ้อวด , ชื่อพ้อง: ขี้อวด, ขี้คุย, ขี้โว, ขี้โม้ ตัวอย่างการใช้: คนขี้โอ่คุยกับใครก็มีแต่คนรำคาญ
• ซีโอ    โคบอลท์
• ทรีโอ    คณะสามคน กลุ่มสามคน บทเพลงกลุ่มสาม
• โอก    (โบ) ก. ออก.
• โอฐ    (โบ) น. โอษฐ์, ริมฝีปาก; ปาก. (ป. โอฏฺ; ส. โอษฺ).

• เขาถ่ายวิดีโอฆาตกรรมแม่ไว้ แล้วซ่อนมาตั้งหลายปี
• เดี๋ยว ติโอฆ่าใครบางคน ที่มีความใกล้ชิดกับกัสงั้นเหรอ
• และวิดีโอฆาตกรรมออนไลน์ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง
• โรมิโอฆ่าไทบอล์ท อ่าวสุกร