โอษฐ์ คือ

• โอดถะ-, โอด
  น. ริมฝีปาก ในคำว่า โอษฐชะ; ปาก เช่น เอื้อนโอษฐ์. (ส.; ป. โอฏฺ).

• โอ     ๑ น. (๑) ส้มโอ. ( ดู ส้ม ๑ ). (๒) ชื่อลูกจันชนิดหนึ่ง. ( ดู จัน ). ๒ น. ชื่อปลาทะเลขนาดใหญ่หลายชนิดในวงศ์ Thunnidae อยู่เป็นฝูงห่างฝั่ง
• โอษฐ     โอดถะ-, โอด น. ริมฝีปาก ในคำว่า โอษฐชะ; ปาก เช่น เอื้อนโอษฐ์. ( ส. ; ป. โอฏฺ).
• โอษฐ-    โอดถะ-, โอด น. ริมฝีปาก ในคำว่า โอษฐชะ; ปาก เช่น เอื้อนโอษฐ์. (ส.; ป. โอฏฺ).
• โอษฐชะ    (ไว) น. อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากริมฝีปาก ได้แก่พยัญชนะวรรค ป คือ ป ผ พ ภ ม และอักษร ว กับสระอุ อู. (ป. โอฏฺช; ส. โอษฺฐฺย).
• โอษฐภัย    น. ภัยที่เกิดจากคำพูด.
• พระโอษฐ์    ปาก โอษฐ์
• โอษฐกาม    ออรัลเซ็กส์ การทำรักด้วยปาก การมีเพศสัมพันธ์ทางปาก
• บ้วนพระโอษฐ์    (ราชา) น. กระโถน.
• เบิกพระโอษฐ์    (ราชา) น. พิธีป้อนน้ำโดยใช้ช้อนทองคำตักน้ำพระมหาสังข์ใส่พระโอษฐ์พระราชกุมารหรือพระราชกุมารีเป็นครั้งแรกในพระราชพิธีสมโภช ๓ วัน.
• แย้มพระโอษฐ์    ยิ้ม
• นางสนองพระโอษฐ์    น. คุณพนักงานหญิงที่แต่งงานแล้ว มีหน้าที่รับพระราชเสาวนีย์ไปปฏิบัติหรือเชิญพระราชเสาวนีย์ไปติดต่อข้อราชการตามพระราชประสงค์ของพระราชินี.
• ขอษมา    ก. ขอขมา.
• โอ่    ๑ น. ชื่อเรือต่อชนิดหนึ่ง คล้ายเรือสำปั้น แต่มีขนาดเล็กและเพรียวกว่า ล่มง่าย ผู้ชำนาญจึงจะพายได้. ๒ ก. อวด, ชอบแต่งตัวอวด. ๓ ว. กลิ่นเหม็นอย่างกลิ่นอาหารที่ใกล้จะบูด.
• โอ้    ๑ (กลอน) อ. คำในคำประพันธ์ ใช้ในความรำพึง พรรณนา วิงวอน หรือปลอบ เป็นต้น เช่น โอ้พ่อพลายสายสวาทของน้องเอ๋ย ไม่เคยเลยจะห่างเหเสนหา. (ขุนช้างขุนแผน), โอ้ว่า ก็ใช้ เช่น โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่
• โอ๋    อ. คำที่เปล่งออกมาเป็นเสียงเช่นนั้นเพื่อปลอบเด็ก. ก. ตามใจ, เอาอกเอาใจ.

• นางสนองพระโอษฐ์คนใหม่ และพี่สาวของนาง แอนน์
• โอษฐ์ท่านจะยุติ สิ่งที่ปลายนิ้วท่านริเริ่ม
• ดูเหมือนว่านี่ไม่ค่อยจะถูก พระโอษฐ์เท่าไร
• และพระองค์ทรงเอ่ยพระโอษฐ์ตรัสสอนเขาว่า
• เจ้าน่าจะเป็นนางสนองพระโอษฐ์แม่ข้า
• เขาจะยอมทำงานสนองพระโอษฐ์พะยะค่ะ
• นางสนองพระโอษฐ์ของ ยอวังพเยฮาน่ะ
• เมื่อคืน ฝ่าบาทเริ่มพระโอษฐ์สั่น
• อาหารเอมโอษฐ์ให้อาหารตาแก่สาว ๆ
• ได้โปรดอ้าพระโอษฐ์ด้วยพะยะค่ะ