ไม้หัวต้าย คือ
- น. ไม้หลักสำหรับปักกำกับหัวและท้ายเรือพระที่นั่งเวลาเทียบท่า.
- ไม้ ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
- หัว ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
- วต วะตะ- น. พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ; การจำศีล, การบำเพ็ญทางศาสนา, การปฏิบัติ; ประเพณี, ธรรมเนียม. ( ป. วต; ส. วฺรต).
- ต้าย ( โบ ) น. เสาเขื่อน.
- หูยาวตายาว ว. รอบรู้ทันเหตุการณ์, มองเห็นการณ์ไกล, หูกว้างตากว้าง ก็ว่า.
- หัวตอ n. สิ่งที่เห็นเป็นไม่สำคัญ ชื่อพ้อง: หัวหลักหัวตอ ตัวอย่างการใช้: เขาเหมือนหัวตอไม่มีปากมีเสียงอะไรในแผนก
- หัวต่อ น. ที่ซึ่ง ๒ ส่วนมาติดกัน, ระยะตรงที่เวลา ข้อความ หรือเหตุการณ์ติดเนื่องกัน.
- คนที่ไม่กลัวตาย adj คนกล้า คนบ้าระห่ำ บุคคลที่ไม่ไตร่ตรอง
- หัตถการสลายต้อแก้วตา หัตถการสลายต้อกระจก
- หัวตะกั่ว ๑ น. (๑) ชื่อปลาขนาดเล็กหากินตามผิวน้ำชนิด Aplocheilus panchax ในวงศ์ Cyprinodontidae พบทั้งในน้ำจืดและน้ำกร่อย ลำตัวกลมยาว หัวโตกว้าง มองด้านข้างเห็นปลายแหลม สันหัวแบน ปากซึ่งอยู่ปลายสุดเชิดขึ้น ตา
- หัวต่อถนน หัวถนน จุดที่ถนนสองสายมาบรรจบกัน
- หัวต่อหมุน ขอสับ ห่วงสับ เดือยสับ
- รั้วต้นไม้ รั้วมีชีวิต
- หัวตะคาก น. แง่กระดูกเชิงกรานที่อยู่ใต้บั้นเอว, ตะคาก ก็เรียก.
- หัวตะเกียง คนเผา ตะเกียง สิ่งที่เผา อุปกรณ์เผาไหม้
มือถือ