ไม้หวด คือ

• ไม้ตี

• ไม้     ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
• หวด     ๑ น. ภาชนะอย่างหนึ่งสำหรับนึ่งของ ทำด้วยดินเผา ไม้ไผ่สาน เป็นต้น. ๒ ก. ฟาด, ตีแรง ๆ, โบย.
• ผู้หวด    ผู้ลงแส้ ผู้เฆี่ยน ผู้โบย ผู้ตี
• มะหวด    น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมชนิด Lepisanthes rubiginosa (Roxb.) Leenh. ในวงศ์ Sapindaceae ผลออกเป็นช่อ สุกสีเหมือนลูกหว้า กินได้ รสหวานปะแล่ม ๆ, ปักษ์ใต้เรียก กำชำ หรือ กำซำ.
• มีดหวด    น. มีดขนาดใหญ่ รูปเพรียวยาว ด้ามงอ ๆ สำหรับหวดหญ้า, พร้าหวด ก็เรียก.
• แหวด    แหฺวด น. ชื่อเรือแจวชนิดหนึ่ง มีเก๋งรูปยาว ๆ ท้ายโตและสูง เรียก เรือแหวด.
• โหวด    ๑ โหฺวด (โบ) น. เครื่องเปิดไอน้ำให้มีเสียงดังเช่นนั้น. ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงเปิดโหวด. ๒ โหฺวด (ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องดนตรีประเภทเป่าชนิดหนึ่งของภาคอีสาน.
• การหวด    การฟาด ตีอย่างแรง การตี การดีด การเฆี่ยน การโบย การลงแส้
• เรือแหวด    -แหฺวด น. เรือแจวชนิดหนึ่ง มีเก๋งรูปยาว ๆ ท้ายโตและสูง.
• ไม่หวั่นไหว    สุขุม หนักแน่น เด็ดเดี่ยว ไม่สั่น
• การหวดแส้    การเฆี่ยน การเฆี่ยนด้วยแส้
• ต้นมะหวด    กําซํา ต้นกําชํา ต้นกําซํา
• ลูกมะหวด    น. ลูกตั้งมักทำด้วยหินหรือไม้เป็นต้น เป็นรูปกลม ๆ ป้อม ๆ คล้ายผลมะหวดเรียงกันเป็นลูกกรงใช้แทนหน้าต่าง เช่น ลูกมะหวดที่ปราสาทหิน.
• หวดเต็มแรง    ตีสุดแรงเกิด
• ไม่หวาน    จืดชืด ขาดความหวาน