ไม้หึ่ง คือ

• น. ชื่อการเล่นซึ่งประกอบด้วยไม้แม่หึ่งยาวประมาณศอกคืบ ๑ อัน และลูกหึ่งยาวประมาณ ๑ คืบ ๑ อัน โดยแบ่งผู้เล่นเป็น ๒ ฝ่าย ฝ่ายละ ๓-๕ คน ฝ่ายหนึ่งจะเอาลูกหึ่งวางขวางบนหลุมซึ่งขุดเป็นรางยาวประมาณ ๑ คืบ เรียกว่า รางไม้หึ่ง แล้วใช้ไม้แม่หึ่งปักปลายลงในราง งัดลูกหึ่งออกไปให้อีกฝ่ายหนึ่งรับ เมื่อฝ่ายรับรับลูกหึ่งได้ก็จะมาเป็นฝ่ายส่งบ้าง แต่ถ้าฝ่ายรับรับลูกไม่ได้ก็จะต้องวิ่งร้องหึ่งมาที่หลุม ในแต่ละถิ่นมีวิธีการเล่นต่าง ๆ กัน.

• ไม้     ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
• หึ     ว. เสียงดังเช่นนั้น.
• หึ่ง     ๑ ว. อาการที่กลิ่นกระจายไป (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น เหม็นหึ่ง ได้กลิ่นหึ่งมาแต่ไกล. ๒ ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงฆ้อง
• หัวไม้หนึ่ง    สนามกอล์ฟ
• หัวกระไดไม่แห้ง    (สำ) ว. มีแขกมาเยี่ยมเยือนอยู่เสมอ (มักใช้หมายถึงบ้านที่มีลูกสาวสวย หรือบ้านผู้มีอำนาจวาสนา).
• หิ้ง    น. ที่วางของซึ่งแขวนหรือติดไว้ข้างฝา เช่น หิ้งพระหิ้งหนังสือ.
• หึง    ๑ ก. หวงแหนทางชู้สาว, มักใช้เข้าคู่กับคำ หวง เป็น หึงหวง หรือ หวงหึง. ๒ (โบ) ว. นาน เช่น บ่มิหึง คือ ไม่นาน.
• หุง    ก. ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งสุกด้วยวิธีต้มหรือเคี่ยวเป็นต้น เช่น หุงข้าว หุงยา, ใช้ความร้อนสูงทำให้สีของผิวสิ่งของบางชนิดเปลี่ยนไป เช่น หุงพลอย.
• หัวหุ่นไม้    คนเบาปัญญา
• หัวไม้    น. นักเลงที่ชอบตีรันฟันแทง, มักเรียกว่า นักเลงหัวไม้.
• ไม่มีหัว    v. ปราศจากความรู้ความชำนาญ, ไม่เข้าใจ ชื่อพ้อง: ไร้หัว, โง่, เขลา, โง่เขลา ตัวอย่างการใช้: ฉันไม่มีหัวในทางค้าขายเหมือนสามี ที่คิดอะไรเป็นธุรกิจไปหมด
• ไม่มีเล่ห์    ไร้ความชำนาญ ไร้มารยา ไร้ศิลปะ
• ไม่ห่าง    กระชั้นชิด แจ ไม่คลาด
• ไม้หัวต้าย    น. ไม้หลักสำหรับปักกำกับหัวและท้ายเรือพระที่นั่งเวลาเทียบท่า.
• ขี้หึง    adj. ที่หวงแหนทางเพศ ไม่อยากให้ผู้อื่นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับคนรักของตัวเอง ชื่อพ้อง: ขี้หึงหวง, หึงหวง ตัวอย่างการใช้: แม่บ้านผมเป็นคนขี้หึงมากคอยตามรังควานไปทุกหย่อมหญ้า