ไล่ขับ คือ

• ก. วิ่งตามเพื่อให้ทัน เช่น เด็กวิ่งไล่ขับกันมาบนถนน; บังคับให้ออกไปให้พ้น เช่น ไล่ขับคนร้ายออกไปจากบ้าน.

• ไล่     ๑ ก. ตามไปติด ๆ เพื่อให้ทันหรือเพื่อกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ไล่ยิง ไล่กัด ไล่ขวิด ไล่จิก; ขับ, มักใช้เข้าคู่กันเป็น ไล่ขับ หมายความว่า
• ขับ     ๑ ก. ต้อนให้ไป, บังคับให้ไป, ไล่; ไล่ตาม; บังคับให้เคลื่อนไปได้ เช่น ขับเกวียน ขับรถม้า, สามารถบังคับเครื่องยนต์ให้ยานพาหนะเคลื่อนที่ไปได้ เช่น
• ไล่ขี้    ก. ขับขี้ตะกรันออกจากเนื้อโลหะโดยนำโลหะมาหลอม.
• ขับไล่    v. ต้อนให้ไป, บังคับให้ออกไป ชื่อพ้อง: ไล่, เสือกไส, ขับไส, ผลักไส, ไล่ส่ง คำตรงข้าม: เชื้อเชิญ, ต้อนรับ ตัวอย่างการใช้: หัวหน้าขับไล่พนักงานรักษาความปลอดภัยออกจากงาน เพราะละเลยหน้าที่
• ขับไล่ผี    ปัดรังควาน ปัดเป่า ไล่
• ขับไล่ไป    เนรเทศไปยัง
• ไล่จับ    ขับไล่ ตามจับ ตามจีบ
• ขับไล่ออก    กันออกไป กันไม่ให้เข้ามา แยกออกไป
• ขับไล่ให้กลับไป    ไล่ออกไป
• ขับไล่ไปจาก    เนรเทศ
• ขับไล่ไสส่ง    ก. ไล่ไปอย่างไม่มีเยื่อใย, ขับไสไล่ส่ง ก็ว่า.
• ขับไสไล่ส่ง    ขับไล่ ขับไส เสือกไสไล่ส่ง
• ได้ทีขี่แพะไล่    (สำ) ก. ซ้ำเติมเมื่อผู้อื่นเพลี่ยงพล้ำลง.
• ไล้    ก. ทาโดยละเลงทั่ว ๆ ไป เช่น ไล้ครีมให้ทั่วหน้า, เกลี่ยให้เสมอกัน, เกลี่ยให้เรียบ, เช่น ไล้ปูน.
• ขัดกับ    ไม่เข้ากับ ขัดต่อ ตรงข้าม

• มีคนบ้าไล่ขับรถชนเรา