self-induced แปล

• 1) adj. ซึ่งมีผลจากการกระทำของตัวเอง
  ที่เกี่ยวข้อง: ซึ่งเกิดขึ้นเพราะตนเอง
  2) adj. ซึ่งเกิดกระแสชักนำในตัว (ทางอิเล็กทรอนิกส์)
  ที่เกี่ยวข้อง: ซึ่งเหนี่ยวนำเอง

• induced    [ɪn'djuːst] adj. เหนี่ยวนำ [nīo nam]
• induced abortion    การทำให้แท้ง
• induced coma    โคม่าจากการใช้ยา
• induced current    n. exp. กระแสไฟฟ้าเหนี่ยวนำ [kra saē fai fā nīo nam]
• induced flowering    การชักนําให้เกิดดอก การชักนําให้ออกดอก
• induced innovation    นวัตกรรม การนําสิ่งใหม่เข้ามา
• induced lactation    การชักนําให้เกิดการหลั่งน้ํานม
• induced magnetism    (ไฟฟ้า) แม่เหล็กที่เกิดขึ้นจาก กระแสไฟฟ้าเหนี่ยวนำ
• induced moulting    การผลัดขนแบบถูกบังคับ การชักนําการผลัดขน การผลัดขนแบบเทียม
• induced mutation    การกลายพันธุ์โดยถูกกระทํา การกลายพันธุ์โดยการชักนํา
• induced oviposition    การวางไข่ การวางไข่ปลา การออกไข่ การชักนําให้วางไข่
• induced ovulation    การชักนําการเป็นสัด การตกไข่โดยการเหนี่ยวนํา การวางไข่โดยการเหนี่ยวนํา
• induced parturition    การชักนําให้คลอดลูก
• induced polyploidization    การเกิดโพลีพลอยด์โดยการเหนี่ยวนํา การเกิดโพลีพลอยด์โดยการทําขึ้น การชักนําให้เกิดโพลีพลอยดี การเกิดโพลีพลอยด์ในสภาพห้องปฏิบัติการ
• induced polyploidy    การชักนําให้เกิดโพลีพลอยดี การเกิดโพลีพลอยด์ในสภาพห้องปฏิบัติการ การเกิดโพลีพลอยด์โดยการทําขึ้น การเกิดโพลีพลอยด์โดยการเหนี่ยวนํา