กระเด้าลม คือ

• ดู เด้าลม.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระเด้า     ก. ทำก้นขึ้น ๆ ลง ๆ, เด้า ก็ว่า.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เด้า     ก. กระเด้า, ทำก้นขึ้น ๆ ลง ๆ.
• เด้าลม     น. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Motacillidae ตัวเรียวเล็ก หางยาว มักยกหางขึ้น ๆ ลง ๆ พร้อมกับโคลงหัวไปมาเวลาเดิน กินแมลง มีหลายชนิด เช่น เด้าลมหลังเทา (
• ลม     ๑ น. ธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ ของร่างกาย คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, ถ้าลมในร่างกายแปรปรวนไม่ปรกติจะทำให้เกิดอาการต่าง ๆ ได้ เช่น เป็นลม; ลมหายใจ เช่น
• -กระเดก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.
• -กระเดียม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดี้ เป็น กระดี้กระเดียม.
• -กระเดี้ย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดัก และ กระดิก เป็นกระดักกระเดี้ย และ กระดิกกระเดี้ย.
• -กระเดี้ยม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระด้วม เป็น กระด้วมกระเดี้ยม.
• กระเดก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.
• กระเดิด    ๑ (ถิ่น-อีสาน) น. ปลากระดี่. (ดู กระดี่ ๑). ๒ ก. ลงกันไม่สนิท, กระดกสูงกว่าพื้น, เช่น กระดานกระเดิด.
• กระเดียด    ๑ ก. เอาเข้าข้างสะเอว เช่น กระเดียดกระจาด. (ข. กณฺเฎียต). ๒ ว. ค่อนข้าง, หนักไปทาง, เช่น กระเดียดเปรี้ยว หน้าตากระเดียดไปทางแม่.