กระเด้าดิน คือ

• ดู เด้าดิน.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระเด้า     ก. ทำก้นขึ้น ๆ ลง ๆ, เด้า ก็ว่า.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เด้า     ก. กระเด้า, ทำก้นขึ้น ๆ ลง ๆ.
• เด้าดิน     น. ชื่อนกขนาดเล็กในวงศ์ Motacillidae ลำตัวสีน้ำตาลลายดำ ปากแหลม ขาเรียวยาว หางยาว กินแมลง มีหลายชนิด เช่น เด้าดินสวน ( Anthus hodgsoni )
• ดิน     ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
• สาดกระเด็น    กระเด็นเปื้อน
• เสียสาดกระเด็น    เสียงดังผลัวะ
• กระเด็น    ก. เคลื่อนจากที่เดิมหรือแตกแยกจากที่เดิมออกไปโดยเร็วเพราะกระทบสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยแรง.
• เกิดเสียงสาดกระเด็น    กระเด็น พูดไม่คล่อง เกิดเสียงดังผลัวะ
• หัวกระเด็น    น. สิ่งของที่โตและเด่นกว่าเพื่อนในหมู่หนึ่งหรือกองหนึ่ง, โดยมากมักใช้แก่ผลไม้บางชนิด เช่น ผลมะม่วง ผลมะปราง, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีความสามารถดีเด่นเป็นพิเศษ เช่น นักเรียนห้องนี้ล้วนแต่หัวกระเด็นทั
• ทําให้น้ํากระเด็น    สาดน้ํา
• ระเด่น    น. โอรสหรือธิดาของกษัตริย์เมืองใหญ่. (ช.).