กระเดิด คือ

• ๑
  (ถิ่น-อีสาน) น. ปลากระดี่. (ดู กระดี่ ๑).
  ๒
  ก. ลงกันไม่สนิท, กระดกสูงกว่าพื้น, เช่น กระดานกระเดิด.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• -กระเดก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.
• -กระเดียม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดี้ เป็น กระดี้กระเดียม.
• -กระเดี้ย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดัก และ กระดิก เป็นกระดักกระเดี้ย และ กระดิกกระเดี้ย.
• -กระเดี้ยม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระด้วม เป็น กระด้วมกระเดี้ยม.
• กระเดก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.
• กระเดียด    ๑ ก. เอาเข้าข้างสะเอว เช่น กระเดียดกระจาด. (ข. กณฺเฎียต). ๒ ว. ค่อนข้าง, หนักไปทาง, เช่น กระเดียดเปรี้ยว หน้าตากระเดียดไปทางแม่.
• กระเดียม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดี้ เป็น กระดี้กระเดียม.
• กระเดี้ย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดัก และ กระดิก เป็นกระดักกระเดี้ย และ กระดิกกระเดี้ย.
• กระเดี้ยม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระด้วม เป็น กระด้วมกระเดี้ยม.
• กระเดือก    ๑ น. ส่วนของกล่องเสียง มีลักษณะโปนออกมากลางลำคอเหนือท่อลม เห็นได้ชัดในผู้ชายเรียกว่า ลูกกระเดือก. ๒ (ปาก) ก. กลืนอย่างลำบาก เช่น กระเดือกไม่ลงคอ เต็มกระเดือก.
• กระเดื่อง    ๑ pic009.jpg (กระเดื่อง) น. ส่วนหนึ่งของครกกระเดื่อง เป็นไม้ท่อนยาว ปลายด้านหัวมีสากสำหรับตำข้าวที่อยู่ในครก เมื่อเหยียบปลายข้างหางแล้วถีบลงหลุม หัวจะกระดกขึ้น เมื่อปล่อยเท้าหัวก็จะกระแทกลง; เรียกเค