กระเตอะ คือ
- ว. จวนแก่ (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า หมากกระเตอะ หรือ หมากหน้ากระเตอะ.
- กร ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
- กระ ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- เต ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
- เตอะ ว. มาก, ใช้ประกอบกับคำ หนา เป็น หนาเตอะ.
- ตอ น. โคนของต้นไม้ที่ลำต้นถูกตัดหรือหักลงแล้ว, สิ่งบางอย่างเช่นเสาหรือหลักที่ปักไว้หรือที่ยังเหลืออยู่แต่โคนเมื่อบางส่วนถูกตัด หัก หรือกร่อนไป,
- หมากกระเตอะ น. ผลหมากที่มีหน้าจวนแก่.
- หมากหน้ากระเตอะ น. ผลหมากที่มีหน้าจวนแก่.
- อะกรินเตอร์ บริการสารสนเทศ
- คอมพิวเตอร์กระเป๋าหิ้ว คอมพิวเตอร์พกพา
- คัตเตอร์ตัดกระเบื้อง ที่ตัดกระเบื้อง
- ระเบิดอะตอม ระเบิดปรมาณู ระเบิดพลูโตเนียม
- -กระเตี้ยม ใช้เข้าคู่กับคำ กระต้วม เป็น กระต้วมกระเตี้ยม.
- กระเตง ก. อาการที่อุ้มเด็กเข้าสะเอวหรือสะพายของโตงเตงไป.
- กระเตี้ยม ใช้เข้าคู่กับคำ กระต้วม เป็น กระต้วมกระเตี้ยม.
มือถือ