กระเตง คือ

• ก. อาการที่อุ้มเด็กเข้าสะเอวหรือสะพายของโตงเตงไป.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เต     ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
• ตง     ๑ น. ไม้เครื่องเรือนที่วางบนรอดหรือคานสำหรับรองพื้นกระดานหรือฟาก. ๒ น. ชื่อไผ่ชนิด Dendrocalamus asper (Schult. f.) Heyne ในวงศ์ Gramineae
• กระโตงกระเตง    adv. อาการแห่งสิ่งของที่ห้อยแล้วหย่อนยานแกว่งไปมาได้ ชื่อพ้อง: โตงเตง, กะโตงกะเตง, โตงๆ เตงๆ ตัวอย่างการใช้: ซากศพเด็กหนุ่มผู้เคราะห์ร้ายถูกแขวนคอ ห้อยกระโตงกระเตงอยู่ที่ต้นมะขาม
• กะเตง    ก. พาหรือเอาไปด้วย เช่น จะกะเตงกระเป๋าไปให้เกะกะทำไม กะเตงลูกไปตามหาพ่อ.
• กะเตง ๆ    ว. ลักษณะที่ไปอย่างไม่เรียบร้อยคล้ายกับมีของถ่วงอยู่ข้างหนึ่ง เช่น อุ้มลูกกะเตง ๆ พายเรือกะเตง ๆ, กะเตงเรง ก็ว่า, ลักษณะที่ไปอย่างเรื่อยเปื่อย เช่น วัน ๆ ได้แต่กะเตง ๆ ไปโน่นไปนี่.
• กะเตงๆ    1) adv. ลักษณะที่ไปอย่างไม่เรียบร้อยคล้ายกับมีของถ่วงอยู่ข้างหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: เขาอุ้มน้องกะเตงๆ 2) v. อุ้มกระเดกโยกไปโยกมาอยู่ที่เอวข้างหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: เธอจะกะเต
• กะโตงกะเตง    ว. โตง ๆ เตง ๆ, ติดอยู่รุงรัง, พัวพัน.
• กะเตงเรง    ว. กะเตง ๆ.
• ประตูโตงเตง    น. ประตูเพนียดที่มีเสาโตงเตง.
• -กระเตี้ยม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระต้วม เป็น กระต้วมกระเตี้ยม.
• กระเตี้ยม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระต้วม เป็น กระต้วมกระเตี้ยม.
• กระเตื้อง    ก. เบาขึ้น, ทุเลาขึ้น, เช่น อาการไข้กระเตื้องขึ้น, เจริญขึ้น เช่น เดี๋ยวนี้ฐานะเขาค่อยกระเตื้องขึ้น; (โบ) พยุงยกให้เผยอขึ้น.

• แม่ผมน่าจะกระเตงผมไปด้วย ตามเมืองใหม่ๆ
• คิดอะไรอยู่ถึงกระเตงลูกมาที่ทำงานด้วย
• เธอคิดว่าใครกระเตงเธอขึ้นหลังมาราชวัง
• คุณกระเตงฉันขึ้นหลังมาจริงเหรอ