อกัปปิย- คือ

• อะกับปิยะ-
  ว. ไม่ควร, ไม่เหมาะ. (ป.).

• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• อกัปปิย     อะกับปิยะ- ว. ไม่ควร, ไม่เหมาะ. ( ป. ).
• กัป     กับ น. อายุของโลกตั้งแต่เมื่อพระพรหมสร้างเสร็จจนถึงเวลาที่ไฟประลัยกัลป์มาล้างโลก, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ กัลป์ เช่น ชั่วกัปชั่วกัลป์
• กัปปิย     กับปิยะ ว. สมควร. ( ป. ).
• กัปปิย-     กับปิยะ ว. สมควร. ( ป. ).
• ปิย     ปิยะ- ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. ( ป. ).
• ปิย-     ปิยะ- ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. ( ป. ).
• กัปปีย์    กับปี (ปาก) น. กับข้าว (ใช้เฉพาะภิกษุสามเณร), มักใช้เข้าคู่กับคำ จังหัน ว่า กัปปีย์จังหัน.
• อกัปปิยวัตถุ    น. สิ่งที่ต้องห้ามไม่ให้บริโภคใช้สอย (ใช้แก่ภิกษุ). (ป.).
• อกัปปิยะ    อะกับปิยะ- ว. ไม่ควร, ไม่เหมาะ. (ป.).
• ดอกป๊อปปี้    ป๊อบปี้ ต้นป๊อปปี้
• อกัปปิยโวหาร    น. ถ้อยคำที่ไม่ควรใช้พูด. (ป.).
• แคปปาโดเซีย    ประเทศแคปปาโดเซีย
• เปปปิโน    solanum muricatum
• ประเทศแคปปาโดเซีย    แคปปาโดเซีย