(สังข์ศิลป์ชัยภาคอีสาน) คือ

• มาจาก เรื่องสังข์ศิลป์ชัย คำกลอนโบราณภาคเหนือ ฉบับโรงพิมพ์บำรุง นุกูลกิจ พ.ศ. ๒๔๖๘

• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังข     น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในหลายวงศ์ เช่น สังข์รดน้ำ ( Turbinella pyrum ) เปลือกสีขาว รูปทรงงดงาม
• สังข์     น. ชื่อหอยทะเลกาบเดี่ยวหลายชนิดในหลายวงศ์ เช่น สังข์รดน้ำ ( Turbinella pyrum ) เปลือกสีขาว รูปทรงงดงาม
• ศิลป     ศิลป์ กระบวนการ การวัด ศิลปะ
• ศิลป์     ๑ สินละปะ-, สิน, สินละปะ น. ฝีมือ, ฝีมือทางการช่าง, การทำให้วิจิตรพิสดาร, เช่น เขาทำดอกไม้ประดิดประดอยอย่างมีศิลปะ
• ชัย     ไช, ไชยะ- น. การชนะ, ความชนะ. ( ป. , ส. ).
• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาค     พาก, พากคะ- น. ส่วน เช่น ภาคทฤษฎี ภาคปฏิบัติ, ฝ่าย เช่น ภาครัฐบาล ภาคเอกชน ภาคเหนือ ภาคใต้, บั้น, ตอน, เช่น หนังสือภูมิศาสตร์ ภาคต้น
• ภาคอีสาน     n. บริเวณที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ ชื่อพ้อง: ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ตัวอย่างการใช้:
• คอ     น. ส่วนของร่างกายที่ต่อศีรษะกับตัว, ราชาศัพท์ว่า พระศอ; ส่วนของภาชนะที่คอดอยู่ระหว่างตัวกับปาก เช่น คอหม้อ;
• อี     ๑ น. คำประกอบคำอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศหญิงหรือสัตว์ตัวเมีย เช่น อีสาว อีเหมียว, คำประกอบหน้าชื่อผู้หญิงที่มีฐานะต่ำกว่า,
• อีส     อีด น. ผู้เป็นใหญ่. ( ป. ; ส. อีศ).
• อีสา     น. งอนไถ. ว. งอนช้อนขึ้น. ( ป. ; ส. อีษา).
• อีสาน     ๑ น. ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ. ( ป. อีสาน; ส. อีศาน). ๒ น. พระศิวะหรือพระรุทระ.
• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สาน     ก. อาการที่ใช้เส้นตอกทำด้วยไม้ไผ่ หวาย กก ใบลาน เป็นต้น ขัดกันให้เป็นผืนเช่นเสื่อ หรือทำขึ้นเป็นวัตถุมีรูปร่างต่าง ๆ เช่นกระบุง กระจาด.