(สังคม) คือ

• เป็นคำที่ใช้ในสังคมศาสตร์

• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังค     สังคะ-, สัง น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. ( ป. ; ส. สํค).
• สังคม     -คมมะ- น. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน เช่น สังคมชนบท;
• คม     ๑ ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). ( ข. ). ๒ น. ส่วนบางมากจนสามารถบาดได้ เช่น คมมีด
• พหุสังคม    สังคมพหุนิยม
• สังคม-    -คมมะ- น. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน เช่น สังคมชนบท; วงการหรือสมาคมของคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น สังคมชาวบ้าน. ว. ที่เกี่ยวกับการพบปะสังส
• สังคมนิยม    สังคมมะ-, สังคม- น. ทฤษฎีเศรษฐกิจและการเมือง ที่มีหลักการให้รัฐหรือส่วนรวมเป็นเจ้าของปัจจัยในการผลิต ตลอดจนการจำแนกแจกจ่าย และวางระเบียบการบริโภคผลผลิต.
• สังคมชนบท    ้ชีวิตในชนบท
• สังคมชั้นสูง    สถานภาพสังคมชั้นสูง สังคมคนร่ํารวย คนชั้นสูง ชนชั้นสูง พวกผู้ดี พวกสุภาพชน สังคมผู้มีระดับ สังคมไฮโซ
• สังคมพหุนิยม    พหุสังคม
• สังคมวิทยา    สังคมมะ-, สังคม- น. วิชาว่าด้วยเรื่องสังคม.
• สังคมศึกษา    สังคมมะ-, สังคม- น. หมวดวิชาที่ประกอบด้วยวิชาภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ หน้าที่พลเมือง และศีลธรรม.
• สังคมโลก    โลกียวิสัย
• สังคมไฮโซ    สังคมชั้นสูง สังคมผู้มีระดับ
• คนที่สังคมรังเกียจ    คนชั้นต่ํา คนนอกคอก