กระดิกกระเดี้ย คือ

• ก. ไหวน้อย ๆ, พอไหวได้บ้าง.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระดิก     ก. ไหว, ทำปลายอวัยวะเช่นมือหรือเท้าให้ไหว.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ดิก     ว. ติด ๆ ไป ในคำว่า ตามดิก; จริง ๆ ในคำว่า กลมดิก ตรงดิก.
• กก     ๑ น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ก ข ค ฆ สะกดว่า แม่กก หรือ มาตรากก. ๒ น. โคน เช่น กกไม้, ต้น เช่น กกขา, ลำต้น เช่น กกเสา. ๓ น.
• กระเดี้ย     ใช้เข้าคู่กับคำ กระดัก และ กระดิก เป็นกระดักกระเดี้ย และ กระดิกกระเดี้ย.
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดี้ย     ว. ต่ำ, สั้น.
• ดี     ๑ น. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกน้ำข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ
• กระดักกระเดี้ย    ว. ไม่มีแรง, ขยับเขยื้อนไม่ใคร่ได้, เกือบจะหมดกำลังกาย, เช่น เพิ่งหายไข้ใหม่ ๆ จะลุกจะนั่งก็กระดักกระเดี้ย, ไม่ใคร่ไหว เช่น หากินกระดักกระเดี้ย.
• กระดูกกระเดี้ยว    กระดูก พระอัฐิ
• กระดากกระเดื่อง    ก. สะทกสะเทิ้น, ขวยเขิน.
• -กระเดี้ย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดัก และ กระดิก เป็นกระดักกระเดี้ย และ กระดิกกระเดี้ย.
• ลูกกระเดือก    น. ส่วนของกล่องเสียง มีลักษณะโปนออกมากลางลำคอเหนือท่อลม เห็นได้ชัดในผู้ชาย.