กระเซ้ากระซี้ คือ

• ก. พูดรบเร้าร่ำไรเพื่อให้ได้ตามที่ต้องการ, เซ้าซี้ ก็ว่า.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระเซ     ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
• กระเซ้า     ก. พูดรบเร้า, พูดเย้าแหย่.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เซ     ว. อาการที่ขาดความทรงตัวจนโอนเอนไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เดินเซ, ลักษณะที่โย้ไปข้างใดข้างหนึ่ง เช่น เรือนเซ.
• กระซี้     ใช้เข้าคู่กับคำ กระซิก และ กระเซ้า เป็น กระซิกกระซี้ และ กระเซ้ากระซี้.
• ซี     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวยเป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำเป็นต้น เช่น ไปซิ มาซิ
• ซี้     1) v. เข้ากันได้ดีอย่างใกล้ชิด, รู้ใจกันอย่างแนบชิด ชื่อพ้อง: สนิท ตัวอย่างการใช้: เขาซี้กับเจ้านาย ขนาดไปค้างที่บ้านมาแล้ว 2)
• -กระเซ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโซ เป็น กระโซกระเซ.
• กระซิกกระซี้    ก. หัวเราะเย้าหยอกกัน, ระริก, ซิกซี้ ก็ว่า.
• กระซี้กระซิก    กระซิก กระซิกๆ
• กระซี้กระซ้อ    ว. อาการที่พูดสนิทชิดเชื้อเพื่อความเสน่หา.
• -กระซี้    ใช้เข้าคู่กับคำ กระซิก และ กระเซ้า เป็น กระซิกกระซี้ และ กระเซ้ากระซี้.
• -กระซ้อ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระซี้ เป็น กระซี้กระซ้อ.