กระเดาะ คือ

• ก. เดาะให้กระเด็นขึ้นเบา ๆ.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เด     ว. มาก ๆ, มักใช้ประกอบกับคำ เหลือ ว่า เหลือเด คือ เหลือมาก ๆ.
• เดา     ก. คิดคาดเอาเองโดยไม่มีหลักหรือเหตุผล.
• เดาะ     ๑ ก. โยนสิ่งของขึ้นแล้วเอาไม้หรือมือตีรับให้กระท้อนขึ้น. ว. ร้าวจวนจะหัก เช่น ไม้คานเดาะ แขนเดาะ; เติมลงนิดหน่อยเพื่อให้คุณภาพเด่นขึ้น เช่น
• ดา     ๑ น. ชื่อแมลงพวกมวน มีหลายสกุล, ชนิดที่ตัวกว้าง รูปไข่ แบน เมื่อพับปีก ปีกจะแนบไปกับสันหลัง ความยาวจากหัวถึงปลายปีก ๖.๒-๘.๒ เซนติเมตร
• กระเดาะปาก    ก. ทำให้เกิดเสียงดังด้วยการใช้ลิ้นดันเพดานเป็นต้นแล้วสลัดลง.
• สะเดาะ    ก. ทำให้หลุดออกมาด้วยคาถาอาคม เช่น สะเดาะโซ่ตรวน สะเดาะกุญแจ; ทำให้หมดสิ้นไปหรือเบาบางลง เช่น ทำบุญสะเดาะเคราะห์ ปล่อยนกปล่อยปลาสะเดาะเคราะห์.
• กระดากกระเดื่อง    ก. สะทกสะเทิ้น, ขวยเขิน.
• สะเดาะเคราะห์    1) v. 2) v. ทำพิธีผ่อนคลายไม่ให้เกิดโชคร้าย ตัวอย่างการใช้: คนไทยมีความเชื่อว่า ถ้าใครมีเคราะห์ ก็ต้องให้พระรดน้ำมนต์ให้ เพื่อสะเดาะเคราะห์
• -กระเดก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.
• -กระเดียม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดี้ เป็น กระดี้กระเดียม.
• -กระเดี้ย    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดัก และ กระดิก เป็นกระดักกระเดี้ย และ กระดิกกระเดี้ย.
• -กระเดี้ยม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระด้วม เป็น กระด้วมกระเดี้ยม.