กลเหย คือ

• กะละ-
  (โบ) ก. ระเหย, ซ่านออก.

• กล     กน, กนละ- น. การลวงหรือล่อลวงให้หลงหรือให้เข้าใจผิดเพื่อให้ฉงนหรือเสียเปรียบ เช่น เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม เช่น กลโกง;
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหย     เหฺย ว. เบ้ (ใช้แก่หน้า).
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• กลุ่มด้ายที่ยุ่งเหยิง    กลุ่มด้าย กลุ่มใยไหม เข็ดด้าย เข็ดไหม ไจด้าย ไจไหม
• หยักเหยา    หฺยักเหฺยา ก. จู้จี้, รบกวน.
• มูลเหตุ    มูนละ-, มูน- น. ต้นเหตุ.
• แลเห็น    v. ทอดตาดูเพื่อให้รู้เห็น , , , ชื่อพ้อง: แล, ดู, แลดู ตัวอย่างการใช้: เมื่อขึ้นไปบนยอดเขา จะแลเห็นทิวทัศน์ขุนเขาทบซ้อนอยู่ในม่านหมอก
• กลเม็ด    ๑ กนละเม็ด น. วิธีที่แยบคายหรือพลิกแพลง, กัลเม็ด ก็ว่า. ๒ กนละ- น. ชื่อเทียนชนิดหนึ่ง ซึ่งตามประเพณีเดิมจุดตั้งแต่วันเกิดมาและเลี้ยงไฟต่อกันไว้จนถึงวันตาย เมื่อถึงวันเผาก็ใช้ไฟนั้นเผา เรียกว่า เทียน
• ยิ้มเหย    -เหฺย ก. ยิ้มหน้าเบ้, ฝืนยิ้ม.
• ระเหย    ก. อาการที่ของเหลวกลายเป็นไอ.
• ละเหย    ก. ระเหย.
• เหยง    เหฺยง ว. อาการที่ทำซ้ำ ๆ อย่างเร็ว เช่น ขุดดินเหยง ด่าเหยง ๆ, (ปาก) ใช้ว่า เหย็ง หรือ เหย็ง ๆ ก็มี.
• เหยง ๆ    เหฺยง ว. อาการที่ทำซ้ำ ๆ อย่างเร็ว เช่น ขุดดินเหยง ด่าเหยง ๆ, (ปาก) ใช้ว่า เหย็ง หรือ เหย็ง ๆ ก็มี.
• เหยา    เหฺยา ก. ยั่วให้โกรธ.