กะปู คือ

• (ปาก) น. ตะปู.

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• ปู     ๑ น. ชื่อสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในชั้น Crustacea มีรยางค์ขา ๕ คู่ คู่แรกเป็นก้าม รยางค์ที่ปล้องท้องไม่ใช้ในการว่ายน้ำ มีหลายวงศ์ เช่น
• กะปิ    น. ของเค็มทำด้วยเคยกับเกลือโขลกและหมักไว้ใช้ปรุงอาหาร, เยื่อเคย ก็ว่า. (พม่า ว่า งาปิ).
• กะปริบ    -ปฺริบ ก. กะพริบ, มักใช้ซ้ำคำว่า กะปริบ ๆ หมายความว่า กะพริบถี่ ๆ เช่น ทำตากะปริบ ๆ, ปริบ ๆ ก็ว่า.
• กะปอม    (ถิ่น-อีสาน) น. กิ้งก่า. (ดู กิ้งก่า).
• กะปะ    น. ชื่องูพิษชนิด Calloselasma rhodostoma ในวงศ์ Viperidae ตัวยาว ๕๐-๘๐ เซนติเมตร ลายสีน้ำตาลเข้ม บนหลังมีลายรูปสามเหลี่ยมสีน้ำตาลแก่เรียงสลับเยื้องกันเป็นคู่ ๆ จมูกงอน ริมฝีปากเหลือง และมีแนวสีเหลือ
• กะปั่น    (โบ) น. กำปั่น. (ตำนานอักษรไทย ของเซเดส์).
• กะปูด    น. ชื่อนกในวงศ์ Centropodidae ขนปีกสีน้ำตาลแดง ลำตัวสีดำ ร้องเสียง “ปูด ๆ” เดินหรือวิ่งหากินตามพื้นป่าโปร่ง บินได้ในระยะทางสั้น ๆ มี ๓ ชนิด คือ กะปูดใหญ่ (Centropus sinensis) กะปูดเล็ก (C. bengalens
• ควักกะปิ    (ปาก) ก. อาการที่รำเอามือวักไปวักมาอย่างคนรำไม่เป็น.
• งูกะปะ    งูหางกระดิ่ง งูหางดังรัว
• ต้มกะปิ    น. ชื่อแกงอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยหัวหอม กะปิ พริกไทย อย่างแกงเลียง.
• แกะป่า    ovis musimon
• กะป้ำกะเป๋อ    ว. เลอะ ๆ เทอะ ๆ, หลง ๆ ลืม ๆ, ป้ำเป๋อ หรือ ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ก็ว่า.
• กะป้ํากะเป๋อ    ป้ําเป๋อ ป้ําๆ เป๋อๆ หลงๆ ลืมๆ หลงลืม เลอะเทอะ
• กะเปิ๊บกะป๊าบ    (ปาก) ว. พูดเสียงดังเอะอะและไม่ระมัดระวังวาจาหรือท่าทาง, มีกิริยาท่าทางหรือแต่งตัวรุงรังไม่เรียบร้อย.

• หลานและปู่เห็นกวาง คุณคิดว่า หลานจะพูดอะไรกะปู่
• ~ กรุณาแกะปูให้หน่อยค่ะ ~ พูดอย่างมีมารยาทแบบนี้ !
• วันนั้นที่เธอแกะปูให้ ฉันรู้สึกได้ว่าเธอเป็นคนดี
• เวลาเลือกลูกเขย เขาวัดกันที่ใครแกะปูเก่งกว่า
• เพื่อนกะปู๋เสริมใยเหล็กของฉัน ตกลงมาช่วยฉัน
• และกะปู๋ของเจ้าจะโผล่มาก่อนที่ข้าจะกระพริบตาเสียอีก
• อยู่ข้างๆกะปู๋ฉันไง หรือนั่นปุ่มเปิดวะ ?
• ผมบอกได้ว่า หมวกนี่เหม็นเหมือนกะปู๋เลย
• เจอกันวันศุกร์นะจ๊ะ พ่อนกกะปู๋จุ๊กกรู้
• กะปู๋เจ้าอย่างกะเศษเล็บฉีก ครั้งแรกที่ข้าเห็นเจ้าถอดกางเกง