กะเลิด คือ
- น. ยานชนิดหนึ่งไม่มีล้อ ใช้ลากไปตามท้องนาและหมู่บ้าน สำหรับบรรทุกฟ่อนข้าวเป็นต้น, เลื่อน ก็เรียก.
- กะ พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
- ลิ ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
- ลิด ก. เด็ดหรือตัดเพื่อแต่ง เช่น ลิดกิ่ง ลิดใบ.
- กะเลียว น. สีของม้าชนิดหนึ่ง ลักษณะเขียวอมดำ, เรียกม้าที่มีสีเช่นนั้นว่า ม้ากะเลียว หรือ ม้าสีกะเลียว.
- กะเล็ง น. แขกกลิงค์.
- กะเล่อกะล่า ว. อาการที่แต่งกายรุ่มร่ามเกินพอดี เช่น เขาแต่งตัวกะเล่อกะล่าผิดกาลเทศะ, ซุ่มซ่าม เช่น เขาเดินกะเล่อกะล่าออกไปกลางถนนเลยถูกรถชน, เซ่อซ่า เช่น เขากะเล่อกะล่าเข้าไปอยู่กับพวกเล่นการพนันเลยถูกจับไปด้วย
- แกะสะเก็ด ก. เป็นคำเปรียบหมายความว่ารื้อฟื้นเรื่องเก่าขึ้นมาพูดให้เจ็บใจ.
- ดุกทะเล น. ชื่อปลาทะเลหรือน้ำกร่อยชนิด Plotosus lineatus และ P. canius ในวงศ์ Plotosidae มีเงี่ยงที่ครีบอกและครีบหลังตอนแรก ส่วนครีบหลังตอนที่ ๒ ครีบก้น และครีบหางยาวติดต่อกันโดยตลอด, สามแก้ว หรือ เป็ดแก้ว
- ลูกแกะเล็ก ๆ ผู้มีอายุน้อยและไร้เดียงสา
- เลาะกะเทาะ ปอกเปลือก
- เครื่องแกะเมล็ด ผู้หว่านพืช พืชที่ให้เมล็ดมาก เครื่องมือคว้านเมล็ดออก เครื่องหว่านเมล็ด
- กะเทาะเป็นชิ้นเล็กๆ บางๆ ซอยบางๆ หั่นเล็กๆ บางๆ เฉือนบางๆ
- กะเช้า กะกลางวัน
- กะเดก ว. โยก, โคลง.
- กะเดี๋ยว (ปาก) ว. ประเดี๋ยว.
มือถือ