กะเหรี่ยง คือ
สัทอักษรสากล: [ka rīeng] การออกเสียง:
"กะเหรี่ยง" การใช้"กะเหรี่ยง" อังกฤษ"กะเหรี่ยง" จีน
ความหมายมือถือ
- น. ชื่อชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง ปรกติอาศัยอยู่ทางพรมแดนทิศตะวันตกของประเทศไทย, โซ่ ก็เรียก, (โบ) เรียกว่า กั้ง ก็มี.
- กะ พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
- เห ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
- หรี่ หฺรี่ ก. ลดให้น้อยลงหรือเบาลง เช่น หรี่ไฟ หรี่วิทยุ. ว. แคบ ในคำว่า ตาหรี่.
- รี ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
- รี่ ๑ ก. เคลื่อนเข้าไปเรื่อยไม่รีรอ เช่น รี่เข้าใส่. ว. อาการที่เคลื่อนเข้าไปเรื่อยไม่รีรอ เช่น เดินรี่เข้ามา. ๒ ดู ลี่ ๑ .
- ี่ ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
- ยง ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
- คนกะเหรี่ยง ชาวกะเหรี่ยง
- กะเหรี่ยงต้องสู้ n. ต้องสู้ เป็นกระเหรี่ยงชนชาติหนึ่งในพม่า clf.: เผ่า
- ชาวกะเหรี่ยง คนดอย คนภูเขา ชาวเขา คนกะเหรี่ยง
- กระเหรี่ยง n. ชนกลุ่มน้อยอยู่ตามชายแดนของประเทศไทย ชื่อพ้อง: ชาวกระเหรี่ยง, ภาษากระเหรี่ยง ตัวอย่างการใช้: ชาวกะเหรี่ยงจำนวนมากได้เข้ามาตั้งถิ่นฐานในประเทศไทย
- ชาวกระเหรี่ยง กระเหรี่ยง ภาษากระเหรี่ยง
- ภาษากระเหรี่ยง กระเหรี่ยง ชาวกระเหรี่ยง
- เอียงกะเท่เร่ เอียง
- กะลิ้มกะเหลี่ย ว. แสดงอาการให้รู้ว่าอยากได้.
ประโยค
- มันเป็นกะเหรี่ยงแม่ กะเหรี่ยงเป็นครั้งที่สิบ
- มันเป็นกะเหรี่ยงแม่ กะเหรี่ยงเป็นครั้งที่สิบ
- ชาวกะเหรี่ยงส่วนใหญ่เป็นชาวนายากจน ที่นับถือคริสต์
- ทัวร์วัดร่องขุ่น กะเหรี่ยงคอยาว สามเหลี่ยมทองคำ
- หนังสือสวดมนต์และของใช้ไปให้ชนเผ่ากะเหรี่ยง
- ความบริเวณหมู่บ้านชาวเผ่ากะเหรี่ยงในเมืองแพม
- หนังสือสวดมนต์และความช่วยเหลือ ไปให้ชนเผ่ากะเหรี่ยง
- กะเหรี่ยงขาวลูบน้ำมันทั่วร่างกายเปลือยเปล่าของเธอ
- กิจกรรมเรียนรู้วิถีชีวิตชุมชนกะเหรี่ยงโป
- ชายชาวกะเหรี่ยงที่เมืองแพมกำลังเตรียมกบเพื่อทำอาหารเย็น