กะเล็ง คือ

• น. แขกกลิงค์.

• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• เล็ง     ก. เพ่งมอง, จ้องตรงไป, หมาย, หมายเฉพาะ; ( โหร ) อาการที่ดาวพระเคราะห์ดวงหนึ่งอยู่ในเรือนตรงกันข้ามกับดาวพระเคราะห์อีกดวงหนึ่งซึ่งอยู่ในเรือนที่ ๗
• กะเลิด    น. ยานชนิดหนึ่งไม่มีล้อ ใช้ลากไปตามท้องนาและหมู่บ้าน สำหรับบรรทุกฟ่อนข้าวเป็นต้น, เลื่อน ก็เรียก.
• กะเลียว    น. สีของม้าชนิดหนึ่ง ลักษณะเขียวอมดำ, เรียกม้าที่มีสีเช่นนั้นว่า ม้ากะเลียว หรือ ม้าสีกะเลียว.
• กะเม็ง    น. ชื่อไม้ล้มลุกขนาดเล็กชนิด Eclipta prostrata L. ในวงศ์ Compositae ขึ้นอยู่ทั่วไป ลำต้นสีม่วงคล้ำ ใบเขียวมีขนคาย ดอกสีขาว ใช้ทำยาได้, กะเม็งตัวเมีย หรือ คัดเม็ง ก็เรียก.
• กะเล่อกะล่า    ว. อาการที่แต่งกายรุ่มร่ามเกินพอดี เช่น เขาแต่งตัวกะเล่อกะล่าผิดกาลเทศะ, ซุ่มซ่าม เช่น เขาเดินกะเล่อกะล่าออกไปกลางถนนเลยถูกรถชน, เซ่อซ่า เช่น เขากะเล่อกะล่าเข้าไปอยู่กับพวกเล่นการพนันเลยถูกจับไปด้วย
• กุกะมะเทิ่ง    ว. ทะลึ่งตึงตัง.
• ระเลิง    ก. โค่น. (ข. รํเลิง).
• ละเลิง    ก. เหลิงจนลืมตัวเพราะลำพองหรือคึกคะนอง เช่น หลงละเลิงจนลืมอันตราย.
• สัตว์ทะเลตัวเล็กมากรูปร่างคล้ายกุ้ง ใช้หมักเกลือทํากะปิ    เคย
• ลูกแกะเล็ก ๆ    ผู้มีอายุน้อยและไร้เดียงสา
• เลาะกะเทาะ    ปอกเปลือก
• กะเทาะเป็นชิ้นเล็กๆ บางๆ    ซอยบางๆ หั่นเล็กๆ บางๆ เฉือนบางๆ
• ทะเลเพลิง    n. บริเวณเพลิงไหม้ที่กว้างใหญ่ไพศาลมาก ตัวอย่างการใช้: คืนนั้นทั้งคืน เมืองหลวงกลายเป็นทะเลเพลิงจนท้องฟ้าแดงฉาน clf.: แห่ง
• หลงระเลิง    มัวเมา ลุ่มหลง หลง หลงใหล เมามัว