กัณฐ คือ

• กันถะ-
  (แบบ) น. คอ. (ป.).

• กัณฐ-    กันถะ- (แบบ) น. คอ. (ป.).
• กัณฐี    กันถี (แบบ) น. เครื่องประดับคอ เช่น แก้วกัณฐีถนิมมาศนั้น. (ม. คำหลวง มหาราช).
• กัณฐกะ    -ถะกะ น. เครื่องประดับคอ เช่น คางเพลาคือกลวิมลกัณ- ฐกก่องคือแสงสรวล. (สมุทรโฆษ). (ป., ส.).
• กัณฐชะ    (ไว) น. อักษรในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงเกิดจากเพดานอ่อน ได้แก่ พยัญชนะวรรค ก คือ ก ข ค ฆ ง และอักษรที่มีเสียงเกิดจากเส้นเสียงในลำคอ ได้แก่ ห และ สระ อะ อา. (ป.; ส. กณฺวฺย).
• กัณฐัศ    กันถัด น. ชื่อม้าตระกูลหนึ่ง, ในบทกลอนใช้เรียกม้าทั่วไป.
• กัณฐัศว์    กันถัด น. ชื่อม้าตระกูลหนึ่ง, ในบทกลอนใช้เรียกม้าทั่วไป.
• กัณฐา    กันถะ- (แบบ) น. คอ. (ป.).
• ทศกัณฐ์    น. “ผู้มีสิบคอ” คือ ท้าวราพณ์ในเรื่องรามเกียรติ์.
• สัณฐาน    น. รูปทรง, ลักษณะ, เช่น ป้อมปราการมีสัณฐานแปดเหลี่ยม โลกมีสัณฐานกลมอย่างผลส้ม. (ป.; ส. สํสฺถาน).
• สัณฐิติ    น. ความตั้งมั่น. (ป.; ส. สํสฺถิติ).
• อสัณฐาน    ซึ่งไม่มีรูปร่างที่แน่นอน ไร้จุดหมายหรือจุดประสงค์ที่แน่นอน
• เนรกัณฐี    เนระกันถี น. แก้วมณีชนิดหนึ่ง.
• ไวกูณฐ์    น. ที่ประทับพระนารายณ์ เช่น ผู้สิง ณ ไวกูณฐ์. (มัทนะ). (ส.); (โบ) พระนารายณ์ที่แบ่งภาคลงมา เช่น ซึ่งจะให้นารายณ์ลงไป ก็ต้องในไวกูณฐ์อวตาร. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
• ผิดสัณฐาน    ผิดรูป ผิดรูปผิดแบบ เกิดหรือสร้างขึ้นอย่าง ผิดปกติ เสียโฉม
• รูปสัณฐาน    รูปพรรณ รูปพรรณสัณฐาน สัณฐาน

• การสร้างหัวโขนของไทยมีมาแต่โบราณ สมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นพบหลักฐานศีรษะพระครูในคลังศิลปสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัตติวงศ์ และศีรษะทศกัณฐ์ของ