กัลโหย คือ

• กัน-
  ก. กรรโหย เช่น สารเสียงหงสกัลโหย. (สมุทรโฆษ).

• โหย     โหยฺ ก. อ่อนกำลัง, อ่อนใจ; ครวญถึง, ร่ำร้อง; มักใช้ประกอบคำอื่น ๆ เช่น โหยหา โหยหิว โหยหวน โหยไห้.
• หย     หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
• ฮัลโหล    สวัสดีค่ะ สวัสดีครับ
• หยิบโหย่ง    ว. กรีดกราย, ทำอะไรไม่จริงจัง, ไม่เอาการเอางาน, ไม่ทะมัดทะแมง, เช่น ท่าทางหยิบโหย่งอย่างนี้ จะไปทำมาหากินอะไรได้.
• ระโหย    ก. อิดโรยเพราะหิวหรืออดนอนเป็นต้น.
• หยุดโหม    ดับ หยุดกระพือ หยุดลุกไหม้
• หิวโหย    v. อดอยากไม่มีอาหารจะกิน ตัวอย่างการใช้: คนชนบทยากจนมีฐานะความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นไม่ต้องอดอยากหิวโหยต่อไปเพราะความช่วยเหลือจากรัฐ
• โหยง    โหฺยง ว. อาการที่กระโดดโดยฉับไวด้วยดีใจหรือตกใจ เช่น กระโดดโหยง สะดุ้งโหยง.
• โหยน้ํา    กระหายน้ํา หิวน้ํา อยากน้ํา
• โหยหา    ก. คร่ำครวญถึงบุคคลผู้เป็นที่รักซึ่งพลัดพรากจากไปเป็นต้น.
• โหยหิว    ก. รู้สึกอ่อนเพลียเพราะมีความหิวมาก.
• โหยไห้    ก. ร้องไห้คร่ำครวญถึง.
• โหย่ง    ๑ โหฺย่ง ก. ทำให้สูงขึ้น เช่น โหย่งตัว, ทำสิ่งที่รวมตัวกันให้โปร่งหรือขยายตัวให้หลวมขึ้น เช่น โหย่งฟาง โหย่งผม โหย่งเส้นบะหมี่, หย่ง ก็ว่า. ๒ โหฺย่ง ว. อาการที่เดินหรือวิ่งไม่เต็มเท้า คือ จดแต่ปลายเ
• โหย่ง ๆ    โหฺย่ง ว. อาการที่เดินหรือวิ่งไม่เต็มเท้า คือ จดแต่ปลายเท้า เพื่อทำให้ตนสูงขึ้น หรือเพื่อไม่ให้เกิดเสียงดัง เช่น เดินโหย่ง ๆ วิ่งโหย่ง ๆ, เรียกรอยเท้าที่ไม่เต็ม เห็นแต่ปลายเท้าและส้นเท้า ว่า รอยเท้า
• คนหยิบโหย่ง    คนไม่ทำงานจริงจัง