กำสรวล คือ

• -สวน
  (แบบ) ก. โศกเศร้า, คร่ำครวญ, ร้องไห้, เช่น ไทกำสรดสงโรธ ท้ยนสงโกจกำสรวลครวญไปพลาง. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (โบ กำสรวญ).

• กำ     ๑ ก. งอนิ้วมือทั้ง ๔ ให้จดอุ้งมือ, เอานิ้วมือทั้ง ๕ โอบรอบสิ่งใดสิ่งหนึ่ง, อาการที่งอนิ้วมือทั้ง ๕ รวบสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้. น. มือที่กำเข้า;
• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• สรวล     สวน ก. หัวเราะ, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงพระสรวล.
• (กำสรวล)    มาจาก กำสรวลศรีปราชญ์ ฉบับโรงพิมพ์ ไท ถนนรองเมือง พ.ศ. ๒๔๖๐
• กำสรด    -สด (แบบ) ก. สลด, แห้ง, เศร้า, เช่น จักคอยเห็นข้าโหยหา แต่องคเอกา จะแสนกำสรดลำเค็ญ. (สุธนู).
• กําสรวล    กันแสง ครวญ คร่ําครวญ ร่ําไห้ ร้องไห้ รําพัน สะอื้น โหยไห้
• ยิ้มสรวล    ยิ้มเยาะ ยิ้มแย้ม สดชื่น เห็นชอบ
• สรวลเส    ก. หัวเราะร่าเริง, หัวเราะอย่างสนุกสนานครึกครื้น, เช่น เขาชอบหาเรื่องขำขันมาเล่า ทำให้เพื่อน ๆ ได้สรวลเสเฮฮาเสมอ, เสสรวล ก็ว่า.
• เสสรวล    -สวน ก. หัวเราะร่าเริง, หัวเราะอย่างสนุกสนานครึกครื้น, สรวลเสหรือ สรวลเสเฮฮา ก็ว่า. -สวน ก. หัวเราะเล่น.
• แย้มสรวล    ก. ยิ้มแย้ม ร่าเริง.
• เพลงกำสรด    โศลก
• กระสรวล    -สวน (กลอน) ก. ยินดี, ร่าเริง, เช่น นางนกกระสรวลสันต์ สมเสพ. (นิ. นรินทร์).
• ทรงพระสรวล    หัวร่อ หัวเราะ
• ผู้สรวลเสเฮฮา    ผู้สนุกสนาน ผู้เฉลิมฉลอง
• สรวลสันหรรษา    ก. หัวเราะร่าเริงยินดี, หัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ, เช่น บรรดาศิษย์เก่ามาร่วมสรวลสันหรรษาในงานชุมนุมศิษย์เก่าประจำปี.