ขู คือ

• (กลอน) ว. มาก. (เลือนมาจาก โข).

• (ข.)    มาจากภาษาเขมร
• ขี่    ก. นั่งเอาขาคร่อม, โดยปริยายหมายถึงนั่งไปในยานพาหนะ.
• ขี้    ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก, อุจจาระ, สิ่งที่ร่างกายขับถ่ายออกมาเกรอะกรังอยู่ เช่น ขี้ไ
• ขู่    ก. แสดงอาการให้อีกฝ่ายหนึ่งเกรงกลัว เช่น ผู้ใหญ่ขู่เด็ก งูขู่ฟ่อ ๆ.
• ขี้ขุย    ดู ขี้ควาย.
• ขี้ข้า    น. ทาส, ไพร่.
• ขี้หูขี้ตา    ขี้ตา
• ก ข    โบ อ่านว่า กอข้อ น. พยัญชนะแต่ ก ถึง ฮ.
• ขัค    ๑ ขัก น. แรด เช่น พยัคฆขัคศฤงคาล. (สรรพสิทธิ์). (ป. ขคฺค; ส. ขฑฺค). ๒ (แบบ) น. ขรรค์ เช่น สุรขัคอนันต์. (สมุทรโฆษ). (ป. ขคฺค; ส. ขฑฺค).
• ขัง    ก. ให้อยู่ในที่ล้อมเช่นกรง คอก หรือเล้า เป็นต้น, ให้อยู่ในที่ซึ่งกันไว้ เช่น ขังน้ำ; (กฎ) กักขังจำเลยหรือผู้ต้องหาโดยศาล.
• ขัช    ขัด, ขัดชะกะ (แบบ) น. อาหารควรเคี้ยว เช่น ตั้งขัชกโภชนาหาร. (ม. ร่ายยาว ชูชก). (ป. ขชฺช, ขชฺชก).
• ขัณฑ    ขันทะ- น. ภาค, ตอน, ท่อน, ส่วน, ก้อน, ชิ้น. (ป., ส. ขณฺฑ).
• ขัณฑ-    ขันทะ- น. ภาค, ตอน, ท่อน, ส่วน, ก้อน, ชิ้น. (ป., ส. ขณฺฑ).
• ขัณฑ์    เขต เขตแดน แดน
• ขัด    ๑ ก. ให้ติดขวางไว้ไม่ให้หลุดออก เช่น ขัดกระดุม ขัดกลอน; เหน็บ เช่น ขัดกระบี่; ไม่ทำตาม, ฝ่าฝืน, ขืนไว้, เช่น ขัดคำสั่ง; แย้งกัน, ไม่ลงรอยกัน. ๒ ก. ถูให้เกลี้ยง, ถูให้ผ่องใส, ถูให้ขึ้นเงา, เช่น ขัดขี

• ประธานมินแห่งฮันซังขู่ว่าจะบอกเรื่องนี้กับสื่อ
• ผมจะทิ้่งขยะ แล้วผมก็จะ ขูดเตาปิ้งย่าง และผมก็จะ
• ครั้งนี้จะไม่ได้เกี่ยวกับการคุกคามและการข่มขู่
• แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ที่การข่มขู่จะเกิดขึ้น
• ฉันไม่ได้ต้องการหาว่าอัลลี่ขู่กรรโชกใครอีกบ้าง
• มันเป็นการขูดรีดภาษีโดยที่อีกฝ่ายไม่มีปากเสียง
• แต่ ฟังนะ ฉันหยุดรถตรงด่านเก็บเงิน ฉันซื้อหวยขูด
• พยานของคุณทุกคนโดนขมขู่เพื่อให้ความเท็จหมดสินะ
• ทำเรื่องอย่างขู่กรรโชก กับฉ้อโกงได้เลย จริงมั้ย ?
• เพราะว่าเขาไม่สามารถทนต่อการข่มขู่ของอัยการได้